Saturday, August 29, 2015

Janakpur Muslims



जनकपुर के मुस्लिम समुदाय का प्रदर्शन !साथ हैं, साथ रहेंगे !
Posted by Brikhesh Chandra Lal on Saturday, August 29, 2015


भोजपुरा प्रदेश र मधेसी मुस्लिम

मधेसी मोर्चा को सुशील लाई जवाफ

Rautahat

रौतहट के गरूडा मे कर्फु के बिरोधमे गाउ गाउ से उतरे मधेशी जन्ता

अवध का प्रथम मुख्य मंत्री?


मेरो नजरमा कांग्रेस, एमाले र एमाओवादी
कांग्रेसमा सदस्य संख्या थप्न पार्टीका नेता–कार्यकर्ताले दु:ख गरिरहन पर्दैन । वंशजका नागरिकले नागरिकता पाएजस्तो सदस्य बढिरहन्छन् । आफ्ना हजुरबुबा र बुबा तथा परिवारका अग्रज सदस्य कांग्रेस भए पछिल्लो पुस्ताका सदस्य पनि स्वत: कांग्रेस भइहाल्छन् । परिवारका अग्रज सदस्य कांग्रेस भएपछि कांग्रेसबारे केही नबुझी पछिल्लो पुस्ता कांग्रेस बनिहाल्छ । पार्टीबारे कुनै अध्ययन–अनुसन्धानविना सदस्य बन्न सकिने पार्टीका रूपमा पनि कांग्रेस परिचित छ । कांग्रेसको सदस्य बन्न पार्टीबारे बुझिराख्न र पढिराख्नै पर्दैन । त्यसैले अहिले मै हुँ भन्ने कांग्रेसका नेता पनि कमै पढ्छन् । दर्शनको विषयमा पनि केहीबाहेक प्रायलाई कमै ज्ञान छ । ......... विश्व परिस्थिति, नेपालको परिस्थिति, विविधता र नेपाली जनताका परिवर्तित चाहनाबारे

कांग्रेसका नेता पढ्ने प्रयास नै गर्दैनन्, जसका कारण जतिसुकै जल्दोबल्दो विषय होस्, कांग्रेसले ढिलो मात्रै बुझ्छ

र अन्त्यमा यथार्थ रहेछ भन्दै स्विकार्छ । .......... संघीयता कांग्रेसको चाहना होइन बाध्यता हो, जुन कांग्रेसकै नेताहरूले सार्वजनिक रूपमै स्विकारिसकेका छन् । तर, संघीयता हाम्रा लागि नभई नहुने आवश्यकता थियो । ...... अरू पार्टी एकत्रित भएर संगठन सुदृढीकरण र विस्तार गर्छन् । तर, कांग्रेसलाई एकत्रित र संगठित हुन वैचारिक रूपमा एउटा ‘थ्रेट’ चाहिन्छ, भय चाहिन्छ । लोकतन्त्र, प्रजातन्त्र, बहुदलीय प्रणालीमाथि कोबाट भय छ भन्ने निक्र्योल गरेर मात्र कांग्रेस एकत्रित हुन्छ । त्यसमा पनि बढी भय केबाट छ भन्ने बुझेर त्यसमा आफ्नो ध्यान केन्द्रित गर्छ । डरलाग्दो भय रहेको ठानेन भने छिन्नभिन्न हुने क्रमलाई न्यून गर्दैन । ...... पहिला उसले राजतन्त्रलाई भय मान्दै केही समय आफ्नो खेतिपाती चलायो । अब कम्युनिस्ट भय हुन् भन्दै केही समय खेतिपाती चलाउँछ । .......

अहिले कांग्रेसका लागि अर्को ठूलो भयको विषय नेपाली भूमिमा विद्यमान विविधता भएको छ ।

अहिले मधेसी समुदाय, आदिवासी, दलित, मुस्लिम, महिला आदि कांग्रेसका लागि भयका विषय हुन् । भयका यी विषय नहुन्थे भने कांग्रेस लोकतन्त्रका लागि भय हुने गोबरको गणेशजस्तै कुनै थपना स्थापना गर्ने बिन्दुमा पुगेको हुन्थ्यो ।

जुन दिन भयमुक्त नेपाली समाज बन्छ, त्यसदिन कांग्रेस विचारशून्य अवस्थामा पुग्नेछ ।

........... कांग्रेस समावेशिता चाहँदैन । यो मध्यमवर्गीय पहाडी समुदायको नेतृत्वको पार्टी हो । ..... यसबाट ठूलो परिवर्तनको आशा राख्न सकिन्न । .................

मदन भण्डारीको अवसानपछि एमालेको पनि अवसान भयो भन्दा हुन्छ ।

.... अहिले एमाले पार्टी नै होइन भन्दा पनि हुन्छ । एमालेमा एउटा राजनीतिक पार्टीमा हुनुपर्ने सिद्धान्त, उद्देश्य, निष्ठा र लक्ष्य कुनै पनि बाँकी छैन । जता–जता पानी बग्छ, त्यतै–त्यतै बग्ने पार्टी हो एमाले । त्यसैले पनि एमालेबाट हामी परिवर्तनको आशा गर्न सक्दैनाँै । ..... एमाले पार्टी नभई एनजिओ र आइएनजिओकर्मीको जमघट हो । यसैबाट एमालेले आफ्नो जालो बनाएको छ । एमाले अरू पार्टीसँग वितृष्णामा परेकालाई एकत्रित पार्ने थलो बनेको छ । .... अहिले एमाले अध्यक्ष रहनुभएका केपी शर्मा ओली ०६२/६३ को आन्दोलनमा सहभागी नै हुनुभएको थिएन । हामीले आन्दोलनमा आउन आग्रह गर्दासमेत घोर विरोधी बनेर बस्नुभयो । आन्दोलनमा जान आग्रह गर्दा एमालेले ‘घाम ताप्ने आन्दोलन नगर्ने’ बताउनुहुन्थ्यो । साक्षी मै छु । ............. एमाओवादी : कांग्रेस–एमालेकै बाटोमा ...

जब मन्त्रीदेखि प्रधानमन्त्रीसम्म बनेका नेताले सत्ताको रस चाखे, उनीहरू पनि कांग्रेस, एमालेका नेताजस्तै बन्न थाले ।

..... सफलताका मूल बाहक एमाओवादीका नेता होइनन्, इमानदार कार्यकर्ता हुन् । तिनै कार्यकर्ताले एमाओवादीले सुरु गरेको जनयुद्धमा दिलो–ज्यान दिएर लडेका थिए । उनीहरू आफ्नो मुक्तिका लागि लडेका थिए । विभिन्न जातीय, राष्ट्रिय समूह, मगर, गुरुङ, राई, लिम्बू, तामाङ, नेवार, थारू आफ्नो मुक्तिको लडाइँको नेतृत्व माओवादीले गर्दै छ भन्ने भ्रम पालेर लडेका थिए । ..... तर, एमाओवादी नेतृत्वले युद्ध लड्दा राखेको उद्देश्यविपरीत आफ्नो व्यवहार र कार्यक्रम परिवर्तन गर्दै लग्यो । आत्मसमर्पणका लागि तीव्र गतिले अघि बढेपछि यी समुदाय सबैभन्दा बढी निराश भए । अरूबाट आशा मारिसकेका समुदाय एमाओवादीले पनि गर्दैन भन्ने थाहा पाएपछि निराश हुन बाध्य भएका हुन् । पञ्चहरूले गर्ने कुरा भएन । राजतन्त्रले गर्ने कुरा थिएन । कांग्रेस–एमालेले गर्ने कुरा थिएन । एमाओवादीबाट हुन्छ कि भनी आशा पालेर उसको लडाइँमा साथ दिए पनि अहिलेको आचरण र व्यवहारबाट ती इमानदार कार्यकर्ता आश्चर्यचकित भएका छन् । कतिपय त नेतृत्वबाट भयंकर ठूलो गद्दारी भएको महसुस गर्दै छन् । ........

ती समुदाय अब एमाओवादी नेतृत्वबाट अलग हुने तयारीमा छन् ।

एमाओवादी नेतृत्वबाट धोका पाएपछि उनीहरू अहिले आफ्नो लडाइँ आफैँ गर्नुपर्ने रहेछ भन्ने निष्कर्षमा पुगेका छन् । प्रोक्सीमा लडाइँ हुँदो रहेनछ भन्ने ज्ञान हासिल गरेका छन् ।



यो हृदयेश sharp मान्छे। महन्थ ठाकुर मा नभएको dynamism र charisma उसमा छ। कुनै दिन प्रधान मंत्री बन्ने मान्छे।

जनजातिले काठमाण्डु छोपे यस क्रांति ले सरकार ढाल्छ

Women


इटहरी








राजकुमार लेखी: स्वायत्त थरुहट प्रदेश का पहिला मुख्य मंत्री?