केपी ओली यदि हिटलर हुन भने, केपी ओली यदि हुन सेन हुन भने (मैले हो होइन भनेको होइन) त्यो कुरा माधव नेपाल ले पत्याएको छैन। माधव नेपाल भनेको रावलपिंडी का भीम रावल का जेठा दाजु। भयंकर पहाड़ी पुर्वाग्रह बोकेका नेता। त्यसै नेताको आधार क्षेत्र फेरि प्रदेश नंबर दुई। माधव नेपाल लाई बोकेर हिड्ने एमाले मधेसी अचम्म नै हुन। हिटलर सँग अथवा हुन सेन सँग पार्टी एकीकरण संभव छ? तर माधव को एक मात्र प्रयास त्यही छ। देउबा लाई प्रयोग गर्ने, प्रचंड लाई प्रयोग गर्ने, अझ मुख्य रूपले उपेंद्र र बाबुराम लाई प्रयोग गर्ने। केपी ओली सँग बार्गेनिंग गर्न दम पुगिरहेको छैन। दम पुर्याउन घरि घरि देउबा र प्रचंड सँग उठबस गरे जस्तो गर्छन। जेठ २ मा जान्छस कि पार्टी फोड़दिउँ भन्ने हो माधव कामरेड को। हिटलर सिटलर केही होइन। हुन सेन सुन सेन केही होइन।
भने पछि बाबुराम भट्टराईले आफ्नो गृहकार्य गर्नुपर्यो। केपी ओली हिटलर हो भने महंथ राजेंद्र लाई बुझाउनु अगाडि त्यो कुरा माधव कामरेड लाई समझाइबुझाइ गर्नुपर्यो। देउबा लाई त मतलब नै छैन। तीन वर्ष सम्म ख़ुशी ख़ुशी ठुलो हुन सेन केपी ओली सानो हुन सेन देउबा भएर बसेका देउबा भागबण्डा गर्दै बसेका। हुन सेन प्रवृति किन र के आधारमा गलत छ त्यति कुरा बाबुराम र प्रचंड ले मिलेर देउबा लाई बुझाउनु पर्ने भो। देउबा तर अब सानो हुन सेन बन्दिन। अब ठुलो हुन सेन म, बरु सानो हुन सेन जो सुकै बन भनेर खुट्टा उचालेर बसेको मान्छे।
बाबुराम जी बौद्धिक मान्छे। सन २००५ मा प्रचंड ले "सुरक्षा घेरा" मा राखेको मान्छे। प्रचंड को साथ छोड्ने निर्णय त्यति बेला नै गरेको हुनुपर्छ। म भएको भए पनि त्यही निर्णय गर्थें। रिस्क त लिएकै हो। माओवादी छोड़े, नया शक्ति खड़ा गरे। त्यो रिस्क लिनु राम्रो कुरा हो। त्यसको उदाहरण समसामयिक नेपाली राजनीति मा अर्को छैन। त्यसको म सराहना गर्छु। तर प्रयोग असफल भए पछि त्यसबाट सिक्दै सकेसम्म चाडो चट्ट छोड्न पनि सक्नुपर्छ। छोड़े। राम्रो गरे।
प्रथम संविधान सभा असफल हुनु को शत प्रतिशत दोष प्रचंड लाई जान्छ। बाबुराम ले त वैद्य को कुरा सुन्न छोड़ भनेर भनेकै हुन। दोस्रो संविधान सभा त आफैमा प्रतिक्रांति थियो। संविधान सभा लाई संसद मा परिणत गरियो। प्रतिक्रांति त्यहीँ भयो। शक्ति संतुलन का आधारमा एक थान संविधान जारी गरियो भन्ने छ।
जानुपर्ने त नया संविधान सभा मा नै हो। तर त्यहाँ दुर्घटना को बाटो पुग्नु हुँदैन। बजाप्ते लोकतान्त्रिक बाटो नै पुग्नु पर्छ। देशलाई संविधान सभा मा लाने एजेंडा का साथ चुनाव जितेर, त्यो मैंडेट का साथ देश लाई संविधान सभा मा लान सकिन्छ। त्यो समय आउला।
अहिले त देउबा, माधव, प्रचंड लाई चिन्ने समय हो उपेंद्र र बाबुराम ले। निर्वाचन आयोग को निर्णय आउना साथ उपेंद्र र बाबुराम लाई बैठक मा डाक्न छोड़े तीन दाजु भाइ ले। लोकतंत्र माथि को खतरा समाप्त भएर हो?
जसपा फ़ोड़छन भने तीन दाजु भाइ का लागि उपेंद्र र बाबुराम को महत्व छ, होइन भने छैन। किनभने तीन दाजु भाइ लाई देशमा वैकल्पिक शक्ति चाहिएको छैन।
देउबा लाई समाजवाद अदि इत्यादि को मतलब नै छैन। र माधव र प्रचंड लाई कम्युनिस्ट शब्द सँग विछोड़ गराउँछु भन्नु नेपाल को राजतन्त्र लाई संवैधानिक राजतन्त्र नाम को नाच सिकाउँछु भन्नु जस्तो हो। भित्तामा टाउको ठोक्दै बसे भो बाबुराम जी। नया समाजवाद को माला जपेर प्रचंड र माधव लाई नया कुरा केही सिकाउन संभव छैन।
भएरहेको समाजवादी पार्टी फोडेर नया समाजवादी केंद्र को स्थापना दिवास्वप्न हो। देउबा ले चाहेर पनि चुनावी गठबंधन बनाउन सक्दैन। बनाए देश भरि कांग्रेसी बागी उम्मेदवार खड़ा हुने मात्र हो। माधव लाई एमाले छोड्नु नै छैन। जेठ २ को माला जप्ने किन? प्रचंड बहुदल नमान्ने तर बहुदल भित्र खेल्ने मान्छे। हॉकी को खेलाड़ी भकुन्डो मैदानमा। संसदीय व्यवस्था को ज्ञान छैन, सिक्ने इच्छा छैन, सिक्न अब ढिलो पनि भइसक्यो।
देश मा लोकतंत्र लाई खतरा छैन। जसपा को एकता लाई भने खतरा छ। बचाउनु पर्ने भनेको जसपा को एकता हो।
प्रचंड र माधव लाई बिर्सेर तिनका असंतुष्ट कामरेड हरु लाई देश भरि नै जसपा भित्र हुल्ने समय हो यो। विशेष गरी नया पुस्ता का लाई। नया समाजवादी केंद्र भनेको अर्को नया शक्ति मात्र हुनेछ। मधेसमा शुन्य रहनेछ त्यो नसके। नामै नसके। भने पछि काम पनि नसके।
अर्को चुनावमा पहाड़ मा जसपा ले २०-३० सीट ल्याएको आधारमा उपेंद्र यादव संसदीय दलको नेता बन्न सक्छन। पार्टी एक छ भने।
