Thursday, January 21, 2016

एक मधेस दो प्रदेस र नेपाल, भारत, भुटान, बांग्लादेश आर्थिक एकीकरण

नेपाल, भारत, भुटान, बांग्लादेशले १० वर्ष भित्रमा आर्थिक एकीकरण गर्ने निर्णय गरेर सही गरिसकेको अवस्था छ। एक मधेस दो प्रदेस लाई त्यस सन्दर्भमा पनि हेर्नु पर्ने हुन्छ। त्यो आर्थिक एकीकरण भनेको के? चार देशका मानिस युरोप मा जस्तै जुन सुकै चार देशमा गएर काम गर्न पाउने भनेको हो। भने पछि इच्छा लागे जति मानिस भारत, भुटान र बांग्लादेश बाट नेपाल आउने भए। नेपालका मानिस पनि ती तीन देश जाने भए। त्यस अवस्थामा कुन सीमांकन राम्रो? नेपालको हितमा त्यस परिवेशमा के हुनेछ?

एक मधेस दो प्रदेस लाई आर्थिक यूनिट को रुपमा हेर्नु पर्ने हुन्छ। अहिलेसम्म भइ आएको पहाड़ बाट मधेस तर्फ को बसाई सराई लाई अझ तीव्र पार्ने तरिका के हो? त्यो एक मधेस दो प्रदेस नै हो। ताप्लेजुंग अथवा गोरखा अथवा डडेल्धुरा बाट मान्छे जब मधेस झरे र अझै झर्दैछन् त्यो किन झरे? आर्थिक कारणले हो झरेको। एक मधेस दो प्रदेस मा नगयेर मधेस लाई टुकड़ा टुकड़ा पारेर मधेसको टैक्स बेस छताछुल्ल पारेर के गर्न खोजेको? यो त सुनको अंडा दिने हांस को पेट फोड़ने व्यवहार हो। भए भरको सुनको अंडा एकै पटक लिदिहालौं भन्ने सोंच देखियो।

मधेसमा शहरीकरण र औद्योगिकीकरण लाई तीव्र रुपले अगाडि जुन नक्शाले बढाउँछ त्यही नक्शा मा जानुपर्ने हुन्छ। किनभने त्यसले मात्र पहाडबाट अझ बढ़ी मान्छे तराई झर्ने मार्ग प्रशस्त गर्नेछ। जग्गा जंगल त छैन अब बाँकी। त्यो नक्शा भनेको एक मधेस दो प्रदेस मात्र हो। यस एक मधेस दो प्रदेस मा कुनै बाहुन क्षेत्रीको मताधिकार खोसिन्न, न सम्पत्ति जफत हुन्छ। माओवादीले जफत गरेन, हामी त माओवादी पनि होइन। सरकारी कामकाजको भाषा नेपाली बरक़रार रहन्छ। बजाप्ते स्थानीय सरकार हुन्छ। केंद्र सरकार पनि निकै बलियो रहिरहन्छ। प्रदेस सरकार मा पनि अहिले पर्वते ४०% हुने पछि बढेर त्यो ५०, ६० कति पुग्छ कति। यत्रो मधेसी मरेर एक मधेस दो प्रदेस ल्यायो भरे मुख्य मंत्री पर्वते नै हुने ठुलो संभावना रहनेछ।

छिमेकी चीन का लागि पनि एक मधेस दो प्रदेस नै उपयुक्त। नेपाल बाट चीन जाने सबैभन्दा राम्रो बाटो हो जनकपुर पटना कोलकाता कुन्मिंग।

दुर भविष्यमा सारा देशको ८०% मानिस मधेसमा सर्ने हुन्छ। सारा देशको एक तिहाई जनसंख्या अटाउने एउटै महानगर बन्नू पर्ने हुन्छ। एक मधेस दो प्रदेस मा नजानुले त्यस्ता संभावना लाई कमजोर पार्ने हुन्छ।


वार्ता का कस्तुरी मृग: प्रचंड (2)


मधेस अलग देश को संभावना मैले देखिराखेको छैन। आखिर हुन्छ भने कसरी हुन्छ? बाह्य कारण पनि छ, आतंरिक कारण पनि छ। दुई छिमेकी लाई नहुने कुरा त्यो। पैंडोरा'स बॉक्स खोले बराबर हुनेछ दुबै का लागि। त्योभन्दा ठुलो कारण आतंरिक छ। संघीयता मा त यति सारहो झमेला छ सीमांकन मा भने अलग देश को सन्दर्भमा के हुने होला? त्योभन्दा पनि मुख्या कुरा केही गरी देशलाई दुई फ्याक् गर्ने हो भने पनि जुन मुद्दा सँग हामी अहिले जुझिरहेका छौं त्यही मुद्दा त्यो दुई वटै देशमा बरक़रार रहने हुन्छ। बॉर्डर समस्या होइन, चुनौती त राजनीतिक मुद्दा हो। र त्यस राजनीतिक मुद्दाको राजनीतिक समाधान मात्र छ। हिंसात्मक संघर्ष अलग देश भन्दा पनि गलत बाटो। यस राजनीतिक मुद्दाको हिंसात्मक समाधान हुँदो हो त राज्य पक्ष ले खोज्ने प्रयास गरेको हो त। खै, भेटेन त।

अलग देश को एजेंडा ले मधेसवादी दल हरु लाई स्पेस भने बनाएको छ। हिंसात्मक समुह हरु को सान्तिनो चलखेल ले हल्का स्पेस बनाये जस्तो प्रतीत हुन्छ। तर त्यता तरफ कसैले सोच्नु हुँदैन। जातीय युद्ध बड़ो खतरनाक हुन्छ। युद्ध गरे पनि आखिर वार्ता मैं आउनु पर्छ। भने पछि लामो बाटो नाक छुने प्रयास किन गर्ने? हिंसा भनेको नजाने गाउँको बाटै नसोध्नु भने जस्तो हो।

मधेस आंदोलन लाई अझै कड़ा पार्ने कुरा छ। अझ कड़ा भनेको १००% नाकाबंदी र १० लाख मधेसी काठमाण्डु पुग्ने भनेको हो। तर त्यस पछि पनि आखिर वार्ता नै हुने हो। सहमति नै हुने हो। खिलाड़ी पनि यिनै हुन। भने पछि बेलैमा किन नचेत्ने?

देशलाई १००% नाकाबंदी बाट बचाउन सक्ने मान्छे अहिले प्रचंड नै हुन। अंक गणित प्रचंड को उपयुक्त छ अहिले। एमाले लाई कलात्मक झट्का दिनुपर्ने बेला हो यो प्रचंड का लागि। यो कदम देशको हितमा पनि छ, मधेस आंदोलन को हितमा पनि छ, र प्रचंड को पार्टी को भविष्य का लागि पनि राम्रो कदम हो।

एमाले र माओवादी एकीकरण हुँदैन। कम्निष्ट नाम बाहेक केही मिल्दैन। सामाजिक प्रगतिशीलता मा काँग्रेस र एमाले को बरु मिल्छ कुरा। प्रचंड, बाबुराम, मधेसी, जनजाति को कुरा मिल्छ। ती चार शक्ति फेरि  एउटै मोर्चा मा आउनु पर्ने हुन सक्छ। त्यसो भएको खंडमा एमाले  माओवादी ले यहाँ सम्म कि बाबुरामले पनि चाहने वर्गीय मतदाता उस्तै उस्तै हुन। भने पछि प्रतिस्प्रधा हुन्छ। यानि कि चुनाव ताका प्रचंड को एमाले सँग बढ़ी काँग्रेस सँग कम प्रतिस्प्रधा हुनेछ। भने पछि प्रचंड ले आफ्नो हात माथि गर्ने यो सुनौलो मौका हो।

पहिलो संविधान सभा का दौरान घड़ी माधव नेपाल लाई घडी झलनाथ खनाल लाई प्रचंड ले प्रधान मंत्री बनाएको ले आफ्नो पार्टी लाई कमजोर बनाए। जनताले हेरिरहेको हुन्छ। प्रचंड को नेता एमाले भए हाम्रो पनि नेता एमाले भन्ने निर्णयमा पुग्छ। अनि ह्वात्त साइज घट्ने हुन्छ पार्टीको। घट्यो पनि। त्यही गलती प्रचंड ले फेरि दोहोर्याउँदैछन्।

सशस्त्र क्रांति मा घघडान मान्छे तर संसदीय राजनीति मा त्यति देखिएन। काठमाण्डु अभिमन्युको चक्रव्यूह जस्तो प्रचंड का लागि। अहिले जस्तै एमाले को बी टीम जस्तो भएर प्रस्तुत भइरहने हो भने प्रचंड को पार्टी अहिले भन्दा पनि सानो भएर जानेछ। अहिले प्रचण्डले मौका मा चौका हान्ने बेला हो यो।

तेस्रो सानो पार्टी ले दुई ठुला पार्टी लाई अंक गणित को बलमा नचाउन सक्ने बेला हो यो। विशेष गरी एमाले लाई।

सबै मधेसी पार्टी र सबै सत्ताधारी पार्टी र काँग्रेस एकै चोटि सहमति मा आइपुग्ने संभावना कत्तिको छ? छैन। यहाँ प्रचण्डले गोटी चाल्नु पर्ने भो। पहिलो चरणमा आफ्नो पार्टी र मधेसी मोर्चा सँग कुरा गरेर मिलाउनु पर्यो। दोस्रो मा काँग्रेस लाई मिलाउनु पर्यो। अनि बल्ल एमाले। सरकार ढलने जस्तो देखेमा एमाले पनि आइपुग्छ सहमतिमा।

उपिया लाई कम्तीमा पुतली बनाउने बेला हो यो। उट लाई गाई बनाउने प्रयास हो।

मधेसी मोर्चा र माओवादी मात्र ले वार्ता गर्ने हो भने कुरा कहाँ पुग्छ? मलाई लाग्छ १००% कुरा मिल्छ। मधेसी मोर्चा ले त बन्दुक उठाएको छैन। तिनै मुद्दालाई लिएर एक समय माओवादीले त बन्दुक नै उठाएको। भने पछि सहमति त्यहाँ बाट शुरू गर्ने। अनि काँग्रेस लाई फकाउने। एमाले लाई अन्त्य मा एक्लो पार्ने। फकाउन खोज्यो भने मात्तिन्छ।

प्रचंड को प्रयास र घुर्की ले गर्दा एमाले नचाहि नचाहि सहमति मा आयो भने अनि धरातल मा एमाले भन्दा माओवादी ठुलो पार्टी बन्छ। संघीयता नबुझ्ने पार्टी ले आर्थिक क्रांति पनि नबुझेको स्पष्ट हुन्छ। एमाले लाई घाटा यस कुराको छ कि त्यसले आर्थिक क्रांति बुझेको छैन। देशलाई संघीयता को मुद्दा मा सही ट्रैक मा ल्याएर आर्थिक क्रांति को बाटो लानुपर्ने छ। देश ओली को लिडे ढिपीले गर्दा केही दशक पिछे पुगिसक्यो। आर्थिक क्रांति त हो यो तर रिवर्स गियर को आर्थिक क्रांति। बैक गियर लगायो ओली ले गाडी लाई।