सीके राउत के दो फेसबुक पोस्ट

अगर बात समानुपातिक समावेशी की है तो मधेस के जो (लालु के शब्द में) भुराबाल हैं वो तो पहाड़ के बाहुन क्षेत्री से कम नहीं। लेकिन पहाड़ के बाहुन क्षेत्री ने अपने आप को चालाकी से खस के साथ एक क्लस्टर बना लिया है। खस को आरक्षण की जरुरत है लेकिन बाहुन क्षेत्री को नहीं। उसी तरह मधेस के भुमिहार, राजपुत, बाभन, लाला को आरक्षण की जरुरत नहीं है। जिन्हें है उन्हें है।

तो जातपात का जो सामाजिक यथार्थ है उस पर विश्लेषण जरुरी है। उसके आध्यात्मिक पक्ष पर विश्लेषण जरुरी है। सिर्फ मधेसी का देश बनाते हैं तो फिर वहाँ भी अगर बिभेद ही हुवा तो मधेसी का अलग देश बनाना बिभेद का समाधान नहीं है, क्या ये प्रमाणित नहीं होता?

सीके राउत को लड़ाइ वाक स्वतंत्रता र मानव अधिकार का लागि हो भने ठीक छ।  सीके को मानव अधिकार अवश्य हनन भएको छ। तर सीके को घोषित लड़ाइ त मधेसी ले समानता पाउनुपर्छ भन्ने हो। त्यस घोषित लड़ाइ का बारे मा सीके को विश्लेषण अपुर्ण छ, घोषित लक्ष्य सम्म पुग्ने कुनै रोडमैप नै छैन। भएको विश्लेषण र रोडमैप बारे व्यापक छलफल र तर्क वितर्क भएकै छैन। लोकतान्त्रिक बहस त कदम कदम मा हुनुपर्छ।

सीके ले सारेको रोडमैप अपुर्ण पनि छ र त्रुटिपूर्ण पनि। मधेसी विरूद्ध विभेद अवश्य छ तर त्यस समस्याको समाधान सीके सँग छैन। सीके ले आफ्नो रणनीति परिमार्जन गर्नुपर्छ।

सबैभन्दा उपयुक्त बाटो एउटा पार्टी दर्ता गराएर अर्को चुनाव लड्ने सुरसार गर्नु हो।

सीके ले सैद्धांतिक गृहकार्य गर्नुपर्छ। मधेसी समुदाय के नेपाल को अथवा विश्व को एक्लो समुदाय हो जसले समानता पाएको छैन? अवश्य पनि हैन। भने पछि सीके को औषधि मधेसी का लागि मात्र होइन त्यस्तो प्रत्येक समुदाय का लागि उपयुक्त हुने हुनुपर्छ। मधेसी भित्र कै दलित, थारू, मुसलमान, महिला सबै लाई काम लाग्ने औषधि हुनुपर्यो। पहाडका जनजाति का लागि पनि उपयुक्त औषधि हुनुपर्यो।

सीके ले रणनीतिक गृहकार्य गर्नुपर्छ। सीके को अंतिम लक्ष्य के हो?  त्यो लक्ष्य सम्म पुग्ने रोडमैप के हो? त्यस रोडमैप का विभिन्न चरण हरु के के हुन? त्यस्तो प्रत्येक चरण का लागि उपयुक्त रणनीति के हो? अंतिम लक्ष्य मधेसी ले समानता पाउनुपर्छ भन्ने हो। नेपाल भित्र संघीयता र समावेशिता को बाटो त्यो लक्ष्य सम्म पुग्न चाहने हरु विपक्षी होइनन। विपक्षी मानन भएन। यदि अंतिम लक्ष मधेस अलग देश नै हो भने पनि पार्टी दर्ता गर्नै पर्छ, चुनाव लड्नैपर्छ। सही अंतिम लक्ष्य मधेसी ले समानता पाउनुपर्छ भन्ने हो। नेपाल भित्र संघीयता र समावेशिता को बाटो त्यो लक्ष्य सम्म पुग्ने प्रत्येक प्रयास गर्नै पर्छ।

मत बदर अभियान: सीके राउत को रणनीतिक दिशाहीनता

मत बदर अभियान लाई सीके राउत ले आफ्नो राजनीतिक कार्यक्रम को केन्द्रविन्दु बनाएका छन। स्थानीय चुनावमा कोठली बाहर मतदान भन्दै थिए। तर त्यसरी कोठली बाहर मतदान गर्ने को संख्या अत्यंत न्युन देखियो होला त्यसैले यस पटक कोठली बाहर पनि  चार पाँच अलग चुनाव चिन्हमा पनि मतदान गर भन्दैछन। उसै पनि सदर मत खसाल्ने सीप नभएको निरक्षर, अशिक्षित जनता। सीके को आह्वान मा कोठली बाहर ठप्पा हान्ने को संख्या नपुगेर खसेको प्रत्येक बदर मत आफ्नो भनेर क्लेम गर्ने आईडिया जस्तो पो देखियो यो नया अभियान।  मधेस अलग देश अभियान ले यस पटक पहाड़ र हिमालमा पनि टन्न भोट पाउने जस्तो देखियो।

यस रणनीतिक दिशाहीनता लाई सीके ले बाई बाई गर्नुपर्छ र पार्टी दर्ता गरेर चुनाव लड्ने निर्णय गर्नुपर्छ।


मधेसी ले समानता पाउने बाटो: संघीयता/समावेशिता कि अलग देश?
सीके राउत का तर्क हरु मा प्वालै प्वाल
सीके राउत र मधेस
बुढ़ानीलकंठ स्कुल र दमजम
मधेस स्वराज आंदोलन सँग अहिले कुनै रोडमैप छैन
मधेस स्वराज आंदोलन भित्र लोकतान्त्रिक संवाद को जरुरत
सीके को मधेस अलग देश का तीन चरण
मधेस अलग देश विरुद्ध का तर्क हरु
सीके राउत ले कोर्स करेक्शन गर्नु जरुरी छ

#NepalVotes2017 is Rigged. Where is my #NoVote ? #EndRacism #StopGenocide #Nepal #FreeMadhesh #NepalVotes #NepalElection2017 pic.twitter.com/KwnyNdYith

— Dr. CK Raut (@drckraut) November 27, 2017

UN Office, Geneva, Switzerland. #FreeMadhesh #Nepal pic.twitter.com/fifeEcXnRD

— Dr. CK Raut (@drckraut) November 27, 2017

सीके राउत ले राजपा र फोरम का लागि राजनीतिक स्पेस बनाउने काम गर्दै छन

फोरम र राजपा यस स्थानीय चुनाव पछि मिलेर काँग्रेस भन्दा ठुलो हो। र अब देखि मधेसमा ती दुई काँग्रेस को सीनियर पार्टनर नै रहिरहने देखिन्छ। यो स्पेस बनाउन मा सीके राउत को योगदान छ।

२०४६ साल पछि काँग्रेस को लहर आयो मधेसमा। मधेस का बल मा काँग्रेस ले देश माथि शासन गर्यो। तर मधेस विरोधी बिभेद समाप्त गर्ने प्रयास गरेन। त्यो डेढ़ दशक सद्भावना वाला हरु ट्वाल्ल परेर बस्नुपरयो। मधेसी विरुद्धः विभेद छ र भन्ने मानसिकता थियो।

अहिले सीके को अभियान ले भन्दै आएको छ मधेसी विरुद्ध विभेद छ मात्र होइन यति सारहो छ कि मधेस अलग देश बनाउनु एक मात्र उपाय हो। भने पछि फोरम र राजपा ले विभेद छ है भनेर भन्न नै परेन। त्यो सीके ले भन्दिएकै छ।

बरु सीके को नाम लिएर काठमाण्डु मा अरु हरु लाई तर्साउन पाएका छन। सो जा नहीं तो गब्बर आ जाएगा भने जस्तो गरी। हाम्रो कुरा मान, हामी सँग डील गर नत्र भने सीके आउँछ भन्यो बस्यो।

त्यस हिसाबले अहिले को मधेस को राजनीति मा सीके राउत को योगदान छ नै। भन्नु पर्ने हुन्छ। सीके राउत ले राजपा र फोरम का लागि राजनीतिक स्पेस बनाउने काम गर्दै छन।


मधेस स्वराज आंदोलन सँग अहिले कुनै रोडमैप छैन
मधेस स्वराज आंदोलन भित्र लोकतान्त्रिक संवाद को जरुरत

मधेस स्वराज आंदोलन सँग अहिले कुनै रोडमैप छैन

मधेस स्वराज आंदोलन भित्र लोकतान्त्रिक संवाद को जरुरत

स्थानीय चुनाव पछि सीके राउत ले गरेको आफ्नै स्थानीय सरकार घोषणा गर्ने उद्घोष ले स्वराज आंदोलन भित्र रहेको रणनीतिक दिशाहीनता उजागर गरेको छ। फोरम र राजपा ले मिलेर झण्डै ५५ सीट र काँग्रेस ले ४० सीट जितेको चुनाव, मधेसवादी ले काँग्रेस लाई उछिनेको यो पहिलो पटक हो। बरु ३० देखि ३०० मत ले हामीले १०-१२ सीट हारयौं भन्ने राजेंद्र महतो को जुन दाबा छ त्यसको विश्लेषण हुनुपर्छ। सीके को मत बदर अभियान ले गर्दा ३८ सीट जित्नुपर्ने राजपा २५ सीट मा खुम्चिएको त होइन? विचार गर्नुपर्ने छ। राजपा ले २५ सीट जित्दा देश हल्लिएको छ। हस्याङ्ग फस्याङ्ग दुई बाहुन पार्टीले एकीकरण गरेका छन आत्तिएर। ३८ सीट जितेको भए के हुन्थ्यो?

सीके ले कुर्दिस्तान र केटलोनिआ को कुरा ल्याएका छन। अनि कुर्दिस्तान देश बनेको हो त? केटलोनिआ देश बनेको हो? जनमत संग्रह ले मात्र देश बन्दैन रहेछ। त्यो कुर्दिस्तान र केटलोनिआ को जनमत संग्रह ले भर्खर देखाएको छ। जब कि दुबै ठाउँमा बजाप्ते जनमत संग्रह भएको हो। जस्तो जनमत संग्रह त्यो दुई ठाउँ मा भयो त्यस्तो जनमत संग्रह मधेसमा हुने संभावना दुर क्षितिज मा पनि देखिँदैन। एक त जनमत संग्रह को संभावना छैन। दोस्रो जनमत संग्रह मात्र ले मधेस अलग देश बन्दैन। भने पछि सीके को अहिलेको रोडमैप ले राजपा र फोरम लाई कमजोर पार्छ र एउटा सारा पीढ़ी लाई गुमराह पार्छ। के त्यो मधेस सशक्तिकरण को रोडमैप हो? कदापि होइन।

भन्दैमा मधेस अलग देशको नारा छोड़ भनेर पनि भनेको होइन। खालि sequence मिलाउन मात्र भनेको हो। प्रथम कदम फोरम, राजपा र स्वराजी को सांगठनिक एकीकरण। दोस्रो कदम चुनाव लड्ने। तेस्रो कदम मधेसी को साक्षरता ९०% माथि लाने किसिमको विकास। साथै नेपालको प्रत्येक प्रदेश ले आत्म निर्णय का लागि जनमत संग्रह गर्न पाउने किसिमले नेपालको संविधान संसोधन का लागि प्रयास गर्ने तर त्यसलाई बैकबर्नर मा राख्ने, मुख्य मुद्दा अहिले लाई नबनाउने।

सीके मुख्य मंत्री बन्नुपर्छ। अहिले का लागि त्यो उचित कदम हो।


लोहा गरम है, मारो हथौड़ा
सीके को मधेस अलग देश का तीन चरण
मधेस अलग देश विरुद्ध का तर्क हरु
फोरम, राजपा र स्वराजी को एकीकरण मैं छ मधेसको उद्धार
सीके राउत ले कोर्स करेक्शन गर्नु जरुरी छ
सीके ले कोठली बाहर होइन आफ्नो कोठली भितर मत बटुलेको राम्रो
मधेस आन्दोलनको आध्यात्मिक पक्ष
सीके राउत ले चुनाव लड़नै पर्ने कारण हरु
संविधान DERAIL को बाटो, संविधान संसोधनको बाटो र सीके राउतले चुनाव लड्ने बाटो
महंथ ठाकुर, उपेंद्र यादव, सीके राउत र मधेस
मधेसवादी तीन ध्रुव: मंजिल एक और राही तीन फिर वार्तालाप क्यों न हो?
गोरखा समथर बन्यो, अब काठमाण्डु समथर बन्न चाहन्छ

This week's cartoon from KAL pic.twitter.com/G4OfPljpLc

— The Economist (@TheEconomist) October 6, 2017

मधेस स्वराज आंदोलन भित्र लोकतान्त्रिक संवाद को जरुरत

सीके राउत को प्रथम कमिटमेंट अहिंसा र लोकतंत्र हो। मधेस स्वराज आंदोलन भित्र लोकतान्त्रिक संवाद का लागि प्रशस्त ठाउँ छ। लक्ष्य मधेसी लाई समानता दिलाउने हो। समानता भनेको एक व्यक्ति एक मत लोकतंत्र हो। त्यो प्रत्येक मनुष्य को जन्मसिद्ध अधिकार हो। त्यसैले प्रत्येक मधेसी को पनि अधिकार हो।

त्यो समानता का लागि लोकतंत्र प्रयाप्त हो। तर नेपालमा मधेसी लाई समानता नहुनु नेपालमा लोकतंत्र नभएको कुराको प्रमाण हो। त्यो समानता संघीयता को बाटो पनि पाउन सकिन्छ। तर नेपालमा संघीयता को मुद्दामा व्यापक बेइमानी भएको छ।

आफ्नो विश्लेषण मा सीके राउत ले मधेसी ले समानता पाउने एक मात्र बाटो मधेस अलग देश हो भनेका छन। त्यो एउटा विचार हो। त्यस विचार सँग असहमत हुन सकिन्छ। लोकतान्त्रिक संवाद मा सहमति विमति दुबै का लागि ठाउँ हुन्छ।

लोकतंत्र इमान्दारीपूर्वक लागु गरिए पनि, संघीयता इमान्दारीपूर्वक लागु गरिए पनि मधेसी ले समानता पाउँदैन भन्ने तर्क हुन सक्दैन। तर दुबै इमान्दारीपूर्वक लागु नगरिएको यथार्थ पनि सामना गर्नु पर्ने हुन्छ।

एउटा हुन्छ विश्लेषण को कुरा। त्यसका आधारमा लक्ष्य निर्माण को कुरा आउँछ। सटीक विश्लेषण भए पनि, सही लक्ष्य निर्माण गरिए पनि त्यसपछि स्ट्रेटेजी (strategy) र टैक्टिक्स (tactics) को कुरा आउँछ। प्रमुख लक्ष्य मधेस अलग देश होइन। प्रमुख लक्ष्य मधेसी लाई समानता को अधिकार दिलाउने हो। लोकतंत्र र संघीयता नेपालमा इमान्दारीपूर्वक लागु नगरिएको यथार्थ रहे पनि त्यो लोकतंत्र र त्यो संघीयता जहाँ पनि र जहिले पनि इमान्दारीपूर्वक लागु गर्ने संभावना रहिरहन्छ। त्यसैले लोकतंत्र र संघीयता र समावेशिता बलियो पार्न चाहने शक्ति हरु लाई डिसमिस पनि गर्नु हुँदैन स्वराजी ले र तिनलाई कमजोर गर्ने कुनै कदम पनि चाल्नु हुँदैन।

लक्ष्य स्वराज नै हो भने पनि महात्मा गाँधी को बाटो कसरी गलत थियो, स्कॉटिश इंडिपेंडेंस पार्टी को बाटो कसरी गलत छ, सीके ले भन्न सक्नुपर्छ। गाँधी को पार्टी ले स्वराज लक्ष प्राप्त गर्नु अगाडि दशकौं प्रांतीय चुनाव हरु लड्दै गएको। स्कॉटिश इंडिपेंडेंस पार्टी को त स्कॉटलैंड मा शासन नै छ।

मधेस स्वराज अभियान ले आफ्नो संगठन भित्र व्यापक लोकतान्त्रिक बहस गरिरहनुपर्ने हुन्छ। अहिंसा र लोकतंत्र लाई कहिले पनि छोड्नु हुँदैन। र त्यो बहस खुला हुनुपर्छ। त्यसमा बिनय पंजियार जस्ता नेता हरुले महत्वपुर्ण रोल खेल्न सक्छन।

विश्लेषण बारे बहस हुन्छ। लक्ष्य निर्माण बारे बहस हुन्छ। स्ट्रेटेजी (strategy) र टैक्टिक्स (tactics) बारे निरंतर बहस हुन्छ। रोडमैप बारे बहस हुन्छ। अहिले त मधेस स्वराज अभियान सँग कुनै रोडमैप नै छैन।  त्यस कार्य योजना को कार्यान्वयन गर्दा कदम कदम मा समीक्षा गर्नु पर्ने हुन्छ।

लक्ष्य मधेसी लाई समानता हो। त्यो लक्ष्य प्राप्ति का लागि नेपालमा लोकतंत्र, संघीयता, समावेशिता लाई मजबुत पार्ने प्रत्येक प्रयास गर्ने र मधेस अलग देश का लागि ढोका खुला राख्ने।



लोहा गरम है, मारो हथौड़ा
सीके को मधेस अलग देश का तीन चरण
मधेस अलग देश विरुद्ध का तर्क हरु
फोरम, राजपा र स्वराजी को एकीकरण मैं छ मधेसको उद्धार
सीके राउत ले कोर्स करेक्शन गर्नु जरुरी छ
सीके ले कोठली बाहर होइन आफ्नो कोठली भितर मत बटुलेको राम्रो
मधेस आन्दोलनको आध्यात्मिक पक्ष
सीके राउत ले चुनाव लड़नै पर्ने कारण हरु
संविधान DERAIL को बाटो, संविधान संसोधनको बाटो र सीके राउतले चुनाव लड्ने बाटो
महंथ ठाकुर, उपेंद्र यादव, सीके राउत र मधेस
मधेसवादी तीन ध्रुव: मंजिल एक और राही तीन फिर वार्तालाप क्यों न हो?
गोरखा समथर बन्यो, अब काठमाण्डु समथर बन्न चाहन्छ

सीके को मधेस अलग देश का तीन चरण

कम्निष्ट हरुले भन्ने गर्थे, शायद अहिले पनि भन्छन। पहिला पुँजीवाद कै विकास गर्नुपर्छ। औद्योगिकरण हुन्छ। अनि एउटा मजदुर वर्ग को उदय हुन्छ। अनि बल्ल समाजवादी क्रांति हुन्छ। अर्थात नेपाल जस्तो देशमा पहिला व्यापक पूँजीवादी औद्योगिकरण हुनुपर्यो। अहिलेको अवस्थामा गणतंत्र सम्म हो जान सकिने।

तर म भन्छु हाइड्रो समाजवाद त अहिले संभव छ। बहुदल मास्ने समाजवाद कहिले पनि संभव छैन। हुनु हुँदैन। तर जनताको आधारभुत आवश्यकता पुरा गर्ने समाजवाद अहिले संभव छ। त्यसका लागि नेपालका सबै नदी बारे दक्षिण एशिया स्तरमा सोंचनुपर्यो। व्यापक reforestation देखि बिजली, सिंचाई, खानेपानी, तटबंधन, बाढ़ी नियंत्रण। बिहारमा बाढीको प्रकोप समाप्त गर्नुपर्छ। बिहारमा पनि, मधेसमा पनि। चुरियाको exploitation ले जताततै बाढ़ी आयो। Global warming ले गर्दा पनि।

मैले भन्न खोजेको स्टेज स्टेज को कुरा। सीके ले स्टेज स्टेज मा सोंचनुपर्यो। पहिलो स्टेज फोरम, राजपा र स्वराजी को सांगठनिक एकीकरण। दोस्रो स्टेज सत्ता प्राप्ति र व्यापक विकास। साक्षरता ९०% माथि पुर्याउने किसिमको विकास। अनि बल्ल मधेस अलग देश। यसरी तीन स्टेज मा सोंचने र अहिले लाई मधेस अलग देश लाई बैकबर्नर मा राख्ने।

फोरम, राजपा र स्वराजी को एकीकरण मैं छ मधेसको उद्धार

मधेस अलग देश विरुद्ध का तर्क हरु
सीके राउत ले कोर्स करेक्शन गर्नु जरुरी छ
फोरम र राजपा बीच एकीकरण: किन र कसरी?
सीके ले कोठली बाहर होइन आफ्नो कोठली भितर मत बटुलेको राम्रो
तेस्रो चरणको स्थानीय चुनावको संभावित मैंडेट: फोरम र राजपा एकीकरण गर
सीके राउत ले चुनाव लड्ने बाटो किन थुनि दिएको?
उपेंद्र यादव र विजय गच्छेदार लाई राजपा को अध्यक्ष मंडल मा ल्याउनै पर्छ
राजपा मधेसमा पहिलो अथवा दोस्रो शक्ति बन्ने देखिन्छ
संविधान संसोधन का मुद्दा हरु

राजपा ले छलांग मार्ने सिनारिओ (SCENARIO)
मधेस आन्दोलनको आध्यात्मिक पक्ष
सीके राउत ले चुनाव लड़नै पर्ने कारण हरु
निकट भविष्यको संविधान संसोधन का लागि चाहिने अंकगणित
संविधान DERAIL को बाटो, संविधान संसोधनको बाटो र सीके राउतले चुनाव लड्ने बाटो
मधेस क्रांति, राजपा र यो मोड़
महंथ ठाकुर, उपेंद्र यादव, सीके राउत र मधेस
राजपा र तेस्रो चरणको चुनाव

यसलाई अंकगणित भनिन्छ। अरिथमेटिक। कुनै एउटा औँला ले मुट्ठी बनेको देखिएन र भनेको। तीन वटै लट्ठी एक ठाउँ मा आउ भनेर भन्नु परेको। उपेंद्र समाजवादी हो भने हृदयेश अझ मास्को मा ट्रेनिंग प्राप्त समाजवादी हो। सीके राउत बौद्धिक हो भने महंथ ठाकुर पनि पढंते हो। महंथ लाई इंडिया मा नेपाली राजनीति को प्रणव मुखर्जी र मनमोहन सिंह टु इन वन भन्ने हरु छन। उपेंद्र ले पहाडका जनजाति समातेका छन भने त्यो राम्रो कुरा हो। सीके राउत को मधेस अलग देशको नारा त्याग्नु जरुरी छैन। रोडमैप मात्र सबैलाई पाइक पर्ने हुनुपर्यो। संघीय नेपालको कुनै पनि प्रदेश ले आत्म निर्णय का लागि प्रदेश सभा को बहुमत का आधारमा जनमत संग्रह गर्न पाउनु पर्ने किसिमले नेपालको संविधान संसोधन गर्ने लक्ष्य राख्न सकिन्छ। तर त्यसलाई प्रचंड को साम्यवाद जस्तै गरी बैकबर्नर मा राख्नुपर्छ।

एकीकृत पार्टी को नाम राजपा। चुनाव चिन्ह मशाल। अध्यक्ष दुई महंथ र उपेंद्र। महामंत्री सीके। अनि सीके ले प्रदेश सभा को चुनाव लड्ने र दुई नंबर प्रदेश को मुख्य मंत्री को पुर्व घोषित उम्मेदवार। यस एकीकृत पार्टी ले मधेस (२) र थरुहट (५) दुबै लिन्छ। तराई स्वीप गर्छ। तराई को ७०% बढ़ी सीट लिन्छ। संविधान संसोधन आफ्नो बलबुता मा गर्छ।

सीके ले कोठली बाहर होइन आफ्नो कोठली भितर मत बटुलेको राम्रो

"८ जिल्लामा असोज २ गते सम्पन्न स्थानीय निर्वाचनमा २१ लाख मतदाता मध्ये ३ लाख अधिकको मत हासिल गर्न सफल भएको छ"

के सीके राउत ले ३ लाख मत तानेकै हुन त! कोठली बाहर को मत गन्न मिल्यो। तर पहिला पहिला चुनाव हरुमा पनि हुने गरेको मत बदर गन्न मिलेन। जस्तै कि रुख र गाछी को बीच मा। त्यस्तै अज्ञानतावश अर्कै ठाउँमा।

२०४७ को चुनाव बहिष्कार गर भनेर हिडेको मशाल पार्टी ले पछि ४०% मत आफ्नो भनेर क्लेम गर्यो। किनभने ६०% ले मात्र मतदान गरे। आशा गरौं जोश मा त्यस किसिमको अंक गणित सारिएको छैन।

मधेस अलग देश एजेंडा भएको पार्टी दर्ता गराउने व्यवस्था नेपालको संविधानले गरेको छैन।

होइन यदि तीन लाख खसेकै हो भने तीन लाखको महत्व के र पाँच लाख खसेको भए के हुन्थ्यो? १० लाख नै खसेको भए के हुन्थ्यो?

क्रांति को बाटो अलग देश एक मात्र बाटो उपलब्ध छ। के त्यो बाटो संभव छ? क्रांति हुनुपर्यो। क्रांति सफल हुनुपर्यो। अलग देशको घोषणा गर्दा कुन सीमाना क्लेम गर्ने? सबभन्दा पहिला त भारतले मान्यता दिनुपर्यो। तर न भारत न चीन त्यसको पक्ष मा छ आ आफ्नै आतंरिक कारन ले गर्दा।

भने पछि सीके राउत ले रोजेको बाटो लंदन को कुनै dead end street त होइन?

तर पार्टी दर्ता गराएर चुनाव लड़े ३ लाख अति धेरै मत हो। मधेस कब्ज़ा गर्ने र देश हल्लाउने किसिमको मत हो। अलग देश एजेंडा भएको पार्टी ले दर्ता गर्न पाउने संविधानले दिएको छैन। तर त्यो नदिने प्रावधान संसोधन गर्ने एजेंडा भएको पार्टी त दर्ता गर्न कसैले रोक्न सक्दैन। पहिला संविधान संसोधन गर्ने, प्रदेश ले अलग देश का लागि जनमत संग्रह गर्न पाउनु पर्ने किसिमले संविधान संसोधन गर्ने अनि बल्ल जनमत संग्रह मा जाने बाटो त उपलब्ध छ।

सीके ले त्यो बाटो रोजेको राम्रो हो। होइन भने एउटा समुचा पीढ़ी लाई नै गुमराह गर्ने खतरा रहन्छ।

कोठली बाहर होइन आफ्नो कोठली भितर मत बटुलेको राम्रो। आखिर लोकतंत्र त स्वीकारेका व्यक्ति हुन सीके।

एक मधेस एक परदेश

एक मधेस एक प्रदेश -------> एक मधेस दो प्रदेश --------> एक मधेस एक परदेश


सुशासन, शिक्षा, स्वास्थ्य, संरचना, बिजनेस के लिए आधार
मधेस अलग देश के कुछ व्यावहारिक पक्ष
मधेस अलग देश के घोषणा तक का रास्ता
मधेस स्वतंत्रता उद्घोष (Madhes Declaration Of Independence)
मधेस स्वराज का समय अब आ गया है

एउटा देश दुई देश बन्नु कुनै ठुलो कुरा होइन

मधेस लाई सीके राउत को खाँचो आज छ, १० वर्ष पछि होइन

यो नेपालको इतिहास मा अंतिम क्रांति हुँदैछ। यस पछि हुने भनेको आर्थिक क्रांति मात्र हो। चुनाव हरु मात्र हो।

जुन सुकै क्रांति मा युवा पंक्ति अग्रपंक्ति मा हुन्छ, यस क्रांतिमा पनि छ। सीके राउत को नजरबन्द केही पनि होइन। त्यो त क्रांतिले दुई मिनट मा तोड़दिन्छ। गजेन्द्र नारायण सिंह, उपेन्द्र यादव र सीके राउत मधेस अधिकार आंदोलन का तीन पीढ़ि को प्रतिनिधित्व गर्छन। त्यस मायने मा यी तीन उही उही उचाई का मानिस हुन, नेता हुन, व्यक्तित्व हुन, एउटा चुनाव को बाटो स्थापित भएको, अर्को आंदोलन को बाटो, सीके जेल को बाटो।

सीके ले नेपालको राजनीति मा मधेस अलग देश को एजेंडा सदा सदा का लागि स्थापित गरिदिएका छन। मानव अधिकार को चार्टर/घोषणापत्र रहिरहेसम्म मधेस अलग देश को संभावना रहिरहनेछ। तर मधेस अलग देश को एजेंडा एटम बम हो।कहिले प्रयोग नहुने। रहिरहने तर कहिले प्रयोग नहुने। मधेसी जनता मधेस अलग देश को चाहना भन्दा पनि माथि पुगिसकेको अवस्था छ। जस्तो कि नेपालको इतिहास मा हुँदै आएको छ:  जनता अगाडि, नेता पछाडि। मधेसी जनता काठमाण्डु को केंद्रीय सत्ता कब्ज़ा गर्न चाहन्छ। मधेसी जनता भारतीय शताब्दी को संखघोष नेपाल को भुमि बाट गर्न चाहन्छ।

सीके को लक्ष्य स्वराज हो। मधेस अलग देश त त्यहाँ पुग्ने बिभिन्न मध्ये एउटा बाटो मात्र हो। लोकतंत्र, मानव अधिकार, गणतंत्र, संघीयता, समावेशीता ले मधेस लाई स्वराज सम्म पुर्याउँछ। अहिले को क्रांति त्यसै का लागि भइराखेको हो। सीके यस बाट अलग बस्न मिल्दैन। जनता को माझ आउनुपर्छ। सम्पुर्ण मधेसी पार्टी हरुलाई एक पार्टी बनाउने काम सीके ले मात्र गर्न सक्छ। मधेसी जनता आज एउटै एकीकृत मधेसी पार्टी माग्दैछ।

मधेस लाई सीके राउत को खाँचो आज छ, १० वर्ष पछि होइन। आज सीके मधेसी जनता सँग काँध मा काँध मिलाउँदैनन् भने भविष्य मा कहिले पनि सीके ले मधेसी जनता को साथ पाउने छैनन।

आज है मधेस की आवाज: सीके राउत जिन्दाबाद। सीके, बाहर खुली हवा में आओ। मुक्त हो जाओ।

सीके राउत: Madhesi Rights Movement का जहांगीर भाभा

आज आम मधेसी को मानसपटल मा यो कुरा स्थापित भएको छ कि मधेसले चाहेमा मधेस अलग देश बन्न सक्छ। मानव अधिकार को चार्टर बर्खास्त नभएसम्म त्यो अधिकार साश्वत रहनेछ। मधेसी प्रति अन्याय भएको कुरा बिभिन्न नेता हरुले बिभिन्न कालखण्डमा अगाडि ल्याए। सीके राउत ले त्यसलाई अझ बढ़ी स्पष्टता का साथ ल्याएर अर्कै उचाई मा पुर्याए। आत्म कथा लेखेका उनी एक्ला मधेसी नेता हुन।

तर मधेस अलग देश को एजेंडा एटम बम हो, अहिंसात्मक एटम बम। अंतिम अस्त्र। भारत सँग एटम बम छ, तर उसले त्यो कहिले पनि प्रयोग गर्ने छैन। एटम बम भनेको हात्ती को देखाउने दाँत। होमी भाभा ले एटम बम भारत लाई दिए। सीके राउत ले मधेस लाई त्यसरी नै मधेस अलग देश को चेतना दिएका छन। उस्तै पर्यो भने हामी त्यो बाटोमा पनि जान सक्छौं भन्ने चेतना।

तर अहिलेको, आजको क्रान्तिमय मधेस मा सीके को अनुपस्थिति खटकिएको छ। सीके जनता माझ आउनु जरुरी छ। मधेसी हरुको एउटै एकीकृत पार्टी बनाउने कुरा देखि लिएर, संघीयता को पुर्ण प्रयोग को प्रयास। गांधी को कांग्रेस पार्टी ले भारत स्वतंत्र हुनु भन्दा अगाडि दशकों भारत का बिभिन्न प्रदेश हरुमा चुनाव लड्दै गरेको हो, प्रदेश सरकार हरु चलाउँदै गरेको हो। नेपाल देश भित्र म पार्टी नै दर्ता गराउँदिन भन्ने सीके को अडान मधेसी अस्मिता को लड़ाई को पक्षमा छैन।

मधेस अलग देश को अस्त्र हामीसँग छ, त्यो सुरक्षित छ, र त्यसको रोडमैप यो हो, तर अहिले मधेसी ले जनजाति सँग मिलेर संघीयता का लागि लडेको लड़ाई पनि त्यसै दिशामा, मधेस लाई समानता दिलाउने दिशामा नै उन्मुख छ, र त्यसमा म पनि सहभागी हुन्छु भन्दै सीके जनता को माझ आउने बेला हो यो। मधेस को गाउँ गाउँ मा रहेको स्वराजी ले मधेस को गाउँ गाउँ मा रहेको संघीयतावादी सँग हातेमालो गर्ने बेला हो यो।

सच्चा संघीयता मा स्वराज संभव छ। सुशासन बिना स्वराज संभव छैन। मधेसी र जनजातिले मिलेर गरेको क्रांति ले सच्चा संघीयता ल्याउँछ देशमा। सीके ले tactical flexibility देखाउनु पर्छ। जनता जहाँ छ त्यहाँ जानुपर्छ। लोकतंत्र भनेको बोल्ने अधिकार मात्र होइन सुन्ने कर्तव्य पनि हो। दशौं लाख मधेसी ले सड़क मा आएर के भन्दैछ? सीके सुन्न जानु पर्यो।

एटम बम बनाएको मा बधाई। तर त्यो कहिले पनि प्रयोग नहुने अस्त्र नै हो। Two Gs. Geopolitics र जलबिद्युत। बिहार र उत्तर प्रदेश ले २०,००० मेगावाट बिजली मांगेको छ। त्यो मधेस अलग देश ले दिँदैन। काठमाण्डु को लोकतान्त्रिक कब्ज़ा गरेको मधेसले दिन सक्छ।

नेपाली जनता पार्टी। नया पार्टी। सबै मधेसी हरु को एउटै पार्टी। बाबुराम लाई पनि स्वागत गर्ने पार्टी। सीके राउत सदस्य भएको पार्टी। ५ पदाधिकारी, ११ पोलिटब्युरो सदस्य, ३१ केंद्रीय समिति सदस्य सब निर्वाचित हुने पार्टी। चुनाव चिन्ह लाल गुलाब। तीन आदर्श: संघीयता, समावेशीता, आर्थिक क्रांति। क्रांति को विजय पछि सदस्यता अभियान र महाधिवेशन मा जाने पार्टी। कि कसो?

मधेस मा संघीयतावादी र स्वराजी एक ठाउँ मा आउने हो भने तीनबाहुनदलवादी मटियामेट हुन्छ। सात दल र माओवादी एक ठाउँ मा आएर २००५ मा ज्ञानेन्द्र को सिंहासन हल्लिए जस्तो।

In The News (97)

विशेष रिपोर्ट : कसरी बन्यो संविधान ?

एमाले अध्यक्ष केपी ओली र एमाओवादी अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल व्यक्तिगत तहमा गालीगलौजमा समेत उत्रिए । त्यही विरोधको शृङखलामा एमाओवादी मोर्चाले चैत २४ देखि २६ सम्मका लागि तीनदिने आमहडताल घोषणा गरेको थियो । हडताल सफल नभएपछि एमाओवादी मोर्चा एक दिनमै फिर्ता लिन बाध्य भयो । आन्दोलन पनि नचर्किने, संविधानसभा पनि दुई तिहाइ बहुमतको दिशामा अघि बढ्ने देखेपछि एमाओवादी र मधेसी दलहरूले संवादबाटै अघि बढ्ने नीति लिए । ....... ‘ओलीलाई दाहाल उग्रवादी हुन्, यिनले हिंसा त्याग्दैनन्, लोकतन्त्रको बाटोमा आउँदैनन् भन्ने आशंका थियो भने दाहाललाई ओली यथास्थितिवादी, अग्रगामी परिवर्तन नरुचाउने नेता हुन् भन्ने भ्रम थियो’, दुई नेताबीच सम्बन्ध सुधार्ने सूत्रधार मध्येका एक नेताले भने, ‘पटक—पटकको भेटले एक अर्काप्रतिका भ्रम समाप्त भए र मिलेर जाने वातावरण बन्यो ।’ .....

वैशाख १२ गते गएको महाभूकम्पले सबै दललाई एक ठाउँमा ल्याइदियो ।

...... १६ बँुदे सहमतिले संविधान निर्माणको आधार तयार गरेसंँगै एमाओवादीको मधेसीसंँगको मोर्चाबन्दी टुट्यो । ..... १६ बुँदे सहमतिमा सीमांकन पछि टुंग्याउने, शासकीय स्वरूपमा एमाओवादीले फरक मत राखेर जाने लगायतका कुरा थिए ।

अन्तर्राष्ट्रिय अदालतमा जान्छौं: जेपी गुप्ता



दीपावली र नाचगान जरुरी छैन: बाबुराम

बाबुराम भट्टराईले मधेसी, थारु, जनजाति लगायतका असन्तुष्ट पक्षको माग सम्बोधन नगरी संविधान आएकोमा नाचगान र दीपावली मनाइहाल्नु नपर्ने तर्क गरेका छन् । संविधान आएकोमा मुलभूत रुपमा खुसी रहे पनि दिपावली नै गर्नुपर्ने अवस्था नरहेको बताए । ..... संविधान जारी भएपछि सर्वदलीय सरकार बाहेक बहुमतीय सरकारमा आफू सामेल नहुने उनले बताए । ..... संविधान निर्माण सकिएकोले मुलुक अब नवनिर्माण र पुनर्निर्माणमा जुट्नुपर्ने उनले बताए ।

लचकता र परिपक्वता देखाएर दिगो संविधान जारी गर्नुहो्स: एस जयशंकर
संविधान च्यात्छौं र जलाउछौं : देव गुरुङ

संघीयताको मोडेल पाँच विकास क्षेत्र भन्दा फरक नभएको जिकिर गरे । ...... तीन दलले बहुमतका आधारमा केही सम्पादनसहितको २०४७ सालकै संविधान जारी गरेको उनले बताए । उनले भने ‘एक दिन जनताले बुझ्ने छन् र आफैं अर्काे संविधान निर्माणमा लाग्नेछन, तर समय पर्खनु पर्छ ।’

छिमेकीको सुझाव मान्नैपर्छ भन्ने छैन् : उपप्रधानमन्त्री सिंह



सुबास नेम्वाङ : संविधानको मियो

नेपालको संविधानको परिमार्जित विधेयकका धाराहरू र त्यसमा परेका संशोधनहरू प्रक्रियाबाट टुंगो लगाउन १६ घन्टा ४० मिनेट बैठक चलिरह्यो । ...... उनले मानवीय कारण धेरैपटक बैठकमा ‘ब्रेक’ लगाउन नदिन ‘खानपिन शैली’ बदले । भन्छन्, ‘बैठक रोक्न नदिन मैले खानपिन शैली पनि त्यसैअनुरूप ढाले । त्यही कारणले बैठक लामो समयसम्म नियमित रहन पुग्यो ।’ ...... ‘संविधान नबन्नु भनेको अँध्यारो सुरुङभित्र प्रवेश गर्नु हो । त्यसबाट उत्पन्न हुने अराजकता र अन्योल नेताहरूले चिर्न सक्दैनन् र सुरुङबाट बाहिर निस्कन कठिन हुनेछ ।’ संविधान नबनेपछि मुलुकले दोस्रो संविधानसभाका चुनावका निम्ति ठूलो धनराशि खर्च गर्नुपर्‍यो भने समयको बर्बादीको कुनै हिसाब नै छैन । ......

संविधान बनेको छ, त्यसपछि उत्पन्न चरम आनन्दलाई शब्दले वर्णन गर्न सक्दिनँ ।’

...... संविधानको घोषणापछि राष्ट्रपति कांग्रेसको भागमा, एमालेलाई प्रधानमन्त्री, एमाओवादीको भागमा सभामुख परेको हल्का टिप्पणी आइरहेका छन् । ..... उनले राजनीति, अध्यापन र कानुन व्यवसायको यात्रालाई सँगसँगै अघि बढाउँदै आएका हुन्– २०२८ देखि । नेम्वाङका कुल–कुटुम्ब नै खानदानी कांग्रेस हुँदाहुँदै पनि उनी विद्यार्थीकालमै कम्युनिस्टसँग आबद्ध हुन पुगे । ........ २०४८ मा राष्ट्रियसभाको सांसद मात्र हुँदाका बखत भने उनले कानुन व्यवसाय पनि सँगै अघि बढाए । उनी राजनीति र पेसालाई सँगसँगै अघि बढाउनसके मात्र ‘शुद्धीकरण’ हुने विश्वास राख्छन् । भन्छन्, ‘म राजनीतिक मानिस हुँ । तर राजनीतिलाई पेसा बनाउनु हुन्न भन्ने मान्यता राख्छु । राजनीतिलाई पेसा बनाउने होडकै कारण विकृति सिर्जना भएको हो ।’ ...... २०५१ मा एमालेको नौमहिने सरकारमा मन्त्री बन्न पुगे र कानुन व्यवसायबाट बाहिरिए । २०५६ को आमनिर्वाचनमा प्रतिनिधिसभा सदस्य भएपछि त्यो पेसालाई निरन्तरता दिन नैतिकताले मिलेन । ...... लोकतन्त्र बहालीसँगै २०६३ वैशाखमा पुन:स्थापित प्रतिनिधिसभाको सभामुख बनेपछि कानुन व्यवसायबाट विदा लिएका थिए । ..... जब बिनासंविधान पहिलो संविधानसभा अवसान हुन पुग्यो, पीडाबोधसहित पायोनियर ल फर्ममा फर्केका थिए । ...... एकजना सभासद बखेडा झिक्न खोज्दै थिए । .... उनले ती माननीयलाई जवाफ फर्काए, ‘माननीयज्यूलाई नियमावलीका दफा खोज्न म सहयोग गरिदिउँm ।’ त्यसपछि ती सभासद अन्योलमा परे । ....... प्रतिवाद गर्दाका बखत उनको शब्दावली हुने गर्छ, ‘तपाईंको आरोपलाई म विनम्रतापूर्वक अस्वीकार गर्छु ।’ ..... त्यसो त अघिल्लो कार्यकालमा उनको त्यो ‘नचिढ्याउने शैली’ पनि संविधान नबन्नुको कारक ठान्नेहरू पनि कम थिएनन् । ..... संविधान पारित भएपछि खुसीको संख्या अधिक भए जस्तै खुला स्वरमा देखिएको ‘असन्तुष्टि’ पनि न्यूनीकरण आएको छैन । फेरि संविधानसँगै आकांक्षा तीव्र स्तरमा बढेको छ । .... संविधान निर्माणमा जस्तो कठिनाइ आइपर्‍यो, कार्यान्वयनमा उत्तिकै चुनौती भएको धारणा राख्छन् नेम्वाङ पनि ।

दिन त आयो, तर कसको ?

आफूमाथि बलात् धोखा थोपरिएको कष्टकर क्षणमा कसरी आनन्दित भएर दीप प्रज्ज्वलन गर्न सकिन्छ र ?

...... जीवन भन्नु नै संघर्ष र प्रतीक्षा रहेछ । जीवनमा न कहिल्यै संघर्षको अन्त्य हुन्छ, नत प्रतीक्षाको । ..... सात सालदेखि झन्डै पौने शताब्दी लडिएछ । पहिले पुँजीवादी संसदीय प्रजातन्त्र ल्याइयो र खुनी राजतन्त्रले त्यसलाई खाइदियो । राजतन्त्रको क्रूर चरित्रलाई किञ्चित् मलुवा बनाउँदै फेरि उही बासी संसदीय प्रजातन्त्र आयो । आउँदा—नआउँदै त्यो भ्रष्ट भयो र सशस्त्र विद्रोह जन्मियो । यो विद्रोहको आँधीले वंशतन्त्र र पितृतन्त्रका वैचारिक, संस्थागत र सांस्कृतिक जराहरूलाई हल्लायो । बन्दुकमाथि एकाधिकार कायम गरी उन्मत्त भएको सत्तालाई यो विद्रोहले बन्दुकैले ध्वाँस दियो । बलिदानी विद्रोहमा लाम लागेका नेपालको सामाजिक मानचित्रभरिका बहुविध उत्पीडितहरूका मुख खुले । आँखा खुले । कान खुले । र मस्तिष्कका द्वारहरू खुले । विद्रोहको पृष्ठभूमिमा जर्जर वंशतन्त्रको अवसानको उद्घोष गर्दै दरबार हत्याकाण्ड भयो । त्यस हत्याकाण्डको रक्तकुण्डपछि अर्का राजा प्रकट भए पनि राजतन्त्र टिकेन । .......

गोरु बूढो भएपछि भीर खोज्छ, मान्छे बूढो भएपछि जोरी खोज्छ । संस्थाको चरित्र पनि मान्छेको जस्तै रहेछ क्यार ।

...... तर चिताएको एउटा थियो, भइदियो अर्कै कुरो । संविधानसभामाथि उनै मुठ्ठीभर गहुँगोरा जुँगामुठे असल मुखिया र दह्रा ठकुरीहरूको बर्चस्व कायम भयो । उत्पीडित समुदायहरूका प्रतिनिधिहरू त केवल निरीह दर्शक र ल्याप्चे सहीका अधिकारी बने । ....... जनजीवनको त्यो कष्टकर घडीमा हाम्रा मान्यवर मुखिया र ठकुरीहरूले मौका छोपे । तिनले संविधान लेख्ने फास्ट ट्र्याक रोजे । क्रान्तिका नायकहरू विस्मयकारी ढङ्गले प्रतिक्रान्तिका खलनायकको हेरिनसक्नु औतारमा प्रकट भए र ती छलकारी फास्ट ट्र्याकका जण्ड सहयात्री बने । अन्तरिम संविधानमा हिजो आफैँले बनाएका मान्यताहरू च्यातिए, विधिहरू भत्काइए, नीतिहरूको चीरहरण भयो ।

केही सनातनी बलशालीहरूले रकमी लेखनदासहरूको सहायताले कतै गोप्य खोपीमा बसेर संविधानको खेस्रा कोरे ।

त्यो खेस्रामाथि न सभासदहरूले ठन्डा दिमागले राय प्रकट गर्ने समय र अनुकूल वातावरण पाए, नत वयष्क नागरिकहरूले कुरा बुझेर सुझाव दिन पाए । फास्ट ट्रयाकको यात्रालाई यति वेगवान बनाइयो, मानौँ त्यसको गति मन्द हुँदा सृष्टिमा नै पहिरो जान्छ । हो, संविधान यसरी नै बन्यो । जे बन्यो, आखिर त्यो के बन्यो ? मान्यवर, त्यो एक प्रकारको ऊँट बन्यो । ........ महिलाको भाग्यको विकृत चित्र कोरियो, दलितको भाग्यमाथि क्रूर खेलवाड गरियो । त्यसमा थारुलाई बिर्सिइयो, मुस्लिम, मधेसी र जनजातिलाई एक पित्को भाउ दिइएन । वास्तवमा

यो संविधान भान्सेले भतेरजति आफैँ ग्रहण गरेर भोकाहरूका लागि केही बाँकी नरहे जस्तै हुनगयो ।

....... आजका ‘लोकतान्त्रिक’ शासकहरूको यो क्रूरताले हिजोका तानाशाह ज्ञानेन्द्रलाई पो उदार देखाइदियो । ...... यस्तो लाग्यो, मानौँ नेपालभित्र प्रस्ट दुईवटा नेपाल छन् । एउटा सिंहदरबारको मूल्यवान नेपाल, अर्को मधेस–तराईको मूल्यहीन नेपाल । एउटा ‘राष्ट्रवादी’, ‘चोखा’ र ‘उत्कृष्ट’ मानिसहरू बस्ने माथिको नेपाल, अर्को ‘अराष्ट्रवादी’, ‘बिटुला’ र ‘निकृष्ट’ मानिसहरू बस्ने तलको नेपाल । यी माथिका खाइपाइ आएका शासकहरूले तलका आन्दोलित जनगणमाथि अन्धाधुन्द प्रहार गरे । तलका थुप्रै मानिसको ज्यान गयो, अरू थुप्रै मानिस विकलाङ्ग भए । र मधेस–तराईको आवाजमाथि उग्र दमन गर्दै संविधान लेखिसकियो । कसको संविधान र कस्तो संविधान ? ....... संविधान लेखनमा आफ्ना हात जगन्नाथ भन्ने आहान चरितार्थ भयो । जसले लेखे, तिनले संविधानमा नग्न भाषामा आफ्नै भाग्य लेखे । तिनले संविधानमा आफूले खाइपाइ आएको सत्ताभाग यथास्थितिमा खान पाइरहने प्रस्ट व्यहोरा लेखे । तिनले सनातनी हिन्दु धर्मको घाँडो भिराएर धर्मनिरपेक्षताको हुर्मत लिए । तिनले भ्रामक भाषा लेखेर आमालाई नागरिकताको अधिकारबाट बञ्चित गरे । तिनले समानुपातिक र समावेशीको धज्जी उडाए । तिनले अल्पसंख्यक सीमान्तकृतहरूलाई सीमान्तमै हराउन छाडिदिए । तिनले सनक चढेका बेला डोरी तान्नेगरी कथित प्रदेशहरूका घाँटीमा सिंहदरबारको सुर्काने लगाए ।

अनि बाँकी के रह्यो ? बाँकी रह्यो, केवल संविधान जारी गरिने झकिझकाउ उत्सव र पितापुर्खाका पालादेखि खाइपाइ आएको सत्ताभाग ज्युँकात्युँ जोगिएको खुसियालीमा गरिने भव्य दीपावली ।

....... मधेस–तराईको वातावरण उदास छ । आकाश अश्रुग्यासले विषाक्त छ । सडक रगतले लतपतिएको छ । प्रियजनको हत्याबाट शोकाकुल भएका नरनारीहरू विक्षिप्त मनोदशामा छन् । संविधानमा आफ्नो भाग्य धुजाधुजा भएको विरूप चित्र हेर्दै मधेस–तराई हुनुसम्म क्षुव्ध भएको छ । संविधानसभाका माध्यमले केके न अनमोलको चिज पाइएला भन्ने कत्रो आशा थियो, संविधानबाट त आफूलाई डस्ने विषालु सर्प पो फुत्त निस्कियो । संविधान लेख्ने असल मुखिया र दह्रा ठकुरीहरू दिग्विजयी मुद्रामा आदेश दिँदैछन्— संविधान जारी भएको ऐतिहासिक खुसियालीमा झिलिमिली दीपावली गरौँ । क्षमा रहोस् मान्यवर, आफूमाथि बलात् धोखा र पराजय थोपरिएको अतिशय कष्टकर क्षणमा कसरी आनन्दित भएर दीप प्रज्ज्वलन गर्न सकिन्छ र ?

दार्जिलिङमा नयाँ पार्टी
मधेसबारे टिप्पणी गरेको छैन : भारतीय गृहमन्त्री
चिनियाँ नेता/विज्ञको सुझाव- ‘वार्ताबाटै समाधान खोज’

‘नेपालको अहिलेको समस्या सुल्झाउने उत्तम उपाय भनेको राजनीतिक संवाद नै हो। प्रमुख तीन राजनीतिक दलहरूले आन्दोलनरत दलहरूसँग वार्ता सफल पारेर मात्र यो सम्भव छ,’ चीनको सरकारी थिंक टयांक ‘सीआईसीआईआर’ का नेपालविद् प्रा. हु सिसेङले बेइजिङमा शनिबार कान्तिपुरसित कुराकानी गर्दै भने,

‘अहिलेको समस्याको फौजी समाधान छैन, यसको राजनीतिक समाधान नै खोजिनुपर्छ। त्यही नै नेपालको हितमा हुनेछ।’

...... द्वन्द्व चर्कियो भने त्यसको दोष मुख्य तीन दलहरू– कांग्रेस, एमाले र एमाओवादीमाथि आइपर्ने उनको धारणा छ। ‘यदि नेपाल दीर्घकालीन साम्प्रदायिक द्वन्द्वतिर उन्मुख भयो भने मलाई लाग्छ त्यसको मुख्य दोषी नेपालका प्रमुख तीन राजनीतिक दलहरू हुनेछन्। त्यस्तो भयावह स्थितिको जिम्मेवारी उनीहरूले नै लिनुपर्ने हुन्छ’ ....... ‘चीन आफ्नो समृद्धि छिमेकीहरूसँग बाँड्न चाहन्छ। हामी नेपाल पनि स्थिर र समृद्ध भएको हेर्न चाहन्छौं,’ केहीअघि नेपाल भ्रमणमा समेत गएका उपमन्त्री चेनले एक अन्तक्र्रियामा भने, ‘त्यसका लागि नेपालले चाँडो राजनीतिक स्थायित्व हासिल गर्नुपर्छ। नेपाली जनतालाई संविधान दिनुपर्छ।’ ...... कुन दलले राम्रो गरेको छ, कुन नेताले के गर्दै छन्, नेपालका सबै मानिसलाई थाहा छ। ..... ‘सन् २००६ देखि अहिलेसम्म नेपालको मुख्य विवाद मुख्य राजनीतिक दलहरूबीच थियो, तर अहिलेको स्थिति फरक हुँदै छ। यो अब साम्प्रदायिक द्वन्द्वजस्तै देखिन थालेको छ। अनि यो साम्प्रदायिक द्वन्द्व पार्टीहरूको द्वन्द्वसँग पनि जेलिएको छ’ ...... ‘नेपालले फौजी समाधान खोज्दाको असर नेपालभित्र मात्र पर्ने छैन, क्षेत्रीय रूपमा समेत त्यसको दुष्परिणाम आउन सक्छ। त्यसले समस्यालाई अरू जटिल बनाउँछ,’ नेपाली वस्तुस्थितिको सूक्ष्म अध्ययन गरिरहेका प्रा. हुले भने, ‘त्यसैले त्यस्तो बाटो रोज्नै हुन्न, संवादबाटै समाधान खोज्नुपर्छ।’ ......

मुख्य तीन दलले आन्दोलनकारी दलहरूसँग मात्र नभई आफ्नै पार्टीभित्र असन्तुष्टि राखिरहेका जातीय र क्षेत्रीय समुदायका नेताहरूलाई पनि ‘इन्गेज’ गर्नुपर्ने

.... ‘इतिहासको यो संकटपूर्ण घडीमा नेपाली जनताको भविष्य सुरक्षित राख्न प्रमुख तीन दलहरूले यथाशीघ्र राजनीतिक बाटोबाटै यो समस्याको समाधान खोज्नुपर्छ,’ हुले भने, ‘यसमा ढिलाइ गरियो भने

स्थिति उनीहरूको नियन्त्रणबाहिर पनि जानसक्छ।

त्यस्तो अवस्थामा अरूले नै फाइदा उठाउन सक्छन्।’

मधेस अस्मिता का अगाडि का कदम हरु

Kranti (Photo credit: Wikipedia)

1. एउटा बाटो हो हार मान्नु। आत्म समर्पण गर्नु। 
2. अर्को बाटो हो मधेस बंद लाई कायम राख्नु को। त्यो अन्यौल को बाटो हो। कि क्रांति विसर्जन गर्नु पर्छ। कि क्रांति लाई उत्कर्ष मा पुर्याउनु पर्छ। 
3. सही बाटो हो क्रांति लाई उत्कर्ष मा पुर्याउने बाटो। आश्विन संग्राम को बाटो। संघीयता वादी मधेसी ले चार हप्ता पाए। ती असफल भए। अब ती पनि स्वराज को बाटो मा आउनुपर्छ। 

दिवाली र मलामी संविधान
मिनेन्द्र, तिमी राजपक्ष होइनौ
यो चरी घैंटे संविधान
Madhesi Kranti 3: In Solidarity
दो हप्ते में ५ लाख पार्टी सदस्य दो
स्वतःस्फूर्त संगठन, Bottom Up संगठन
आश्विन संग्राम और बल प्रयोग
हामीलाई पहिलो मान्यता दिने देश भारत नहुन पनि सक्छ
स्वतंत्रता का पदचाप हरु
तलब भत्ता तो हम भी तो देंगे
हिंसा बारे महात्मा गांधी
आश्विन संग्राम

दिवाली र मलामी संविधान

यो संविधान मन परेको लाई एकदम मन परेको छ, मन नपरेको लाई एकदम मन परेको छैन। यो दिवाली र मलामी संविधान हो। शांतिपूर्वक देश दुई टुकड़ा गर्नु नै न्यायपूर्ण बाटो हो। हामी एक देश होइन रहेछौं।

Madhesi Kranti 3: In Solidarity

दो हप्ते में ५ लाख पार्टी सदस्य दो

दो हप्ते में ५ लाख पार्टी सदस्य दो। अगर दो हप्ते में ५ लाख पार्टी सदस्य दे सके तो संघीयतावादी क्या करते हैं क्या नहीं करते, क्या कहते हैं, क्या नहीं कहते, उस बात में तब कोई वजन नहीं रह जाता है। तब मधेसकी आजादी अकेले मधेस स्वराज पार्टी ला सकती है।

दो हप्ते में ५ लाख पार्टी सदस्य दो, आजादी लो।

प्रत्येक दिन प्रत्येक वार्ड में सभा करो, दैनिक सदस्य संख्या घोषणा करो। वार्ड से गाउँ/शहर, जिल्ला, केंद्र तक संगठन दो। क्रांतिकारी रफ़्तार से संगठन विस्तार करो। आजादी लो। ब्रिटिश चले गए। ब्रिटिश के नौकर की गुलामी अब और मत करो। ये तो खुद सदा नौकर रहे लोग हैं। आजादी का अर्थ इन्हे क्या मालुम?

बगैर आजादी के समृद्धि मिलना संभव ही नहीं।

संगठन दो, आजादी लो। २० वर्ष के अंदर विकसित देश बनने का रास्ता है आजादी का रास्ता।

स्वतःस्फूर्त संगठन, Bottom Up संगठन

Course Correction का कोइ संभावना नहीं है, मधेस अलग देश की पुरी तैयारी करो

जिन लोगों ने लिखा उन लोगों ने बहुत सोंच समझ के लिखा, जो हम चाहते हैं उसका विरोध उन लोगों ने उस समय किया जब उनके पास एक तिहाई ताकत भी नहीं थी संसद में। ख्वाब मत देखो। यथार्थ की धरातल पर आओ। मधेसी जनजाति एकता मधेस देश के लिए होगी पहले। उसके बाद हम उनको भी मदत करेंगे, अगर बो मदत मांगते हैं तो।

Course Correction का कोइ संभावना नहीं है, मधेस अलग देश की पुरी तैयारी करो। खुद मांगोगे भिख तो वो तुमको भिखमंगा बोलते हैं तो कौन सी गलती करते हैं? आजादी काठमाण्डु से आकाशवाणी बन के नहीं आएगी। आजादी की आवाज निकलेगी तो तुम्हारे सीने से।

गुलामी की जंजीर को तोड़ दो।

मधेश देश की झंडा और राष्ट्रिय गान, उसका निर्णय संविधान सभा को करना है। अभी उस पर कोई निर्णय नहीं।

संघीयतावादी को हमने एक महिना दिया। अब उनका समय ख़त्म। अब सब संघीयतावादी मधेसी स्वराज के रास्ते पर कृपया आवें। तलब भत्ता मिलेगी, सब जनकपुर आ जाओ।

आश्विन संग्राम और बल प्रयोग
विद्वान लोगों की सलाह
हामीलाई पहिलो मान्यता दिने देश भारत नहुन पनि सक्छ
दुई वर्ष पर्खिन सकिँदैन
Licchavi Era
I Am Pessimistic
गंगा जमुना सरस्वती: मधेसी जनजाति दलित
नागरिकता बाट कसै लाई वंचित गर्नु मानव अधिकार को हनन
स्वतंत्रता का पदचाप हरु
तलब भत्ता तो हम भी तो देंगे
हिंसा बारे महात्मा गांधी
आश्विन संग्राम
चिन्ता का ती रेखा हरु
यो संघीयता हुँदै होइन
झुठा मुद्दा वापस लो, जितेंद्र सोनल को रिहा करो
मधेसी: तीनबाहुनदलवादी, संघीयतावादी र स्वराजी
खस अहंकारवादी ले वास्तवमा भन्न चाहेको कुरा
देश टुक्रिन परे
क्रांति मुठभेड़ तर्फ गएमा

आश्विन संग्राम और बल प्रयोग

बल प्रयोग पर बिलकुल जोड़ नहीं है। लेकिन बल प्रयोग की नौबत आ सकती है। मजे की बात ये है कि बल प्रयोग के लिए जितनी ज्यादा तैयारी करो बल प्रयोग की जरुरत उतनी कम पड़ेगी। 

अंतरिम राष्ट्रपति की मुक्ति, उसके लिए बल प्रयोग करना होगा तो करेंगे। उसके बाद अंतरिम संसद, राजधानी और अंतरिम राष्ट्रपति का २४ /७ सुरक्षा प्रदान करने का काम है। वो तो हमारे कमांडो ही करेंगे। ये स्वयंसेवक या पार्टी कार्यकर्ता का काम नहीं है। 

सीमा में कोई विवाद नहीं है। विवाद होगी तो युद्ध होगी। साबिक मधेस अभी का मधेस भी है। लेकिन मधेस के भूभाग के सभी नेपाली भाषियों को नागरिकता देंगे, समानता देंगे। 

मधेस अलग देश के घोषणा के साथ ही सभी सुरक्षाकर्मियों को आदेश दिया जाएगा। तुरंत अपने अपने चौकी और ब्यारेक जाओ। उस आदेश को पालना न करनेवालों के साथ दुश्मन सैनिक जैसा व्यवहार होगा। भुमि हमारी आदेश हमारा। 

मधेस के प्रत्येक वार्ड में मधेसी संगठित हो जाएँ। आजादी के पहले महिने शांति व्यवस्था कायम रखने के लिए उन वार्ड समितियों की अहं भुमिका रहेगी। 

आजादी के घोेषणा के बाद देश के प्रत्येक गाउँ शहर में लगातार १५ दिन शांतिपूर्वक लाठी जुलुस निकालेंगे। 

मधेस स्वराज पार्टी की सदस्यता लो बड़ी तादाद में। 

मधेस में जनजाति भी हैं, दलित भी हैं। खस भी रहते हैं और रहते रहेंगे। मधेस कोई जातीय देश नहीं बनने जा रहा है। ये एक मॉडर्न स्टेट की परिकल्पना है। 

विद्वान लोगों की सलाह

लोग बात बात पर कहते हैं, विद्वान लोगों की सलाह, विद्वान लोगों की सलाह। तो अभी के समय में इंटरनेट से बड़ा विद्वान कौन है? कोई भी बात गूगल पर सर्च की जा सकती है।

नीतिश ने बिहार में पिछले १० साल में जो किया है, चाहे वो लॉ एंड आर्डर के मामले में हो, या भ्रष्टाचार नियंत्रण के मामले में हो, या शिक्षा और स्वास्थ्य के मामले में हो, या डबल डिजिट ग्रोथ का मुद्दा हो, वो कैसे किया वो सब इंटरनेट पर है। कोई नयी कानुन बनानी हो तो उस मुद्दे पर दुनिया के सबसे प्रगतिशील कानुन कौन कौन हैं और कहाँ पर कैसे लागु किए गए हैं, वो सब इंटरनेट पर है। Business Friendly Environment होता है, तो उस लिस्ट पर Top 50 में मधेस को लाना है। सिंगापुर ने अपने तरक्की में सबसे आगे उसी बात को रखा। FDI (Foreign Direct Investment) ज्यादा से ज्यादा आकर्षित करने के तरिके कौन कौन हैं? सब इंटरनेट पर है।

ताकत लोकतंत्र में है। ज्ञान इंटरनेट पर है। पूँजी देश के भितर भी है और बाहर भी।