विवेकशील नेपाली: Racist पहाड़ी का Tiger Cubs?

Simón Dhungana

आम नेपाली जनताको संविधानको मस्यौदा सुझाब संकलन गर्दा निचोड चार साझा कुराहरुमा रहेछ |
१. कार्यकारी प्रमुख प्रत्यक्ष निर्वाचित हुनु पर्छ चाहे प्रधानमन्त्री वा रास्ट्रपति, तर पार्टीले छान्ने होइन |
२. वडा देखि राष्ट्र सम्म प्रत्यक्ष निर्वाचन प्रणाली हुनु पर्छ |
३. यदि संघियता भए उत्तर दक्षिण छुने गरेर प्रदेश बन्नु पर्छ र त्यो संबिधान बन्नु अगाडी टुंगो लाग्नु पर्छ, नत्र संघियता चाहिदैन |
४. नेपाल हिन्दु राज्यमा पुनर्स्थापित हुनु पर्छ, जनतालै धर्म निरपेक्षता चाहिदैन |
तर यी सबै कुरा रद्दीको टोकरी मा जाने सम्भावना छ | त्यसो भए अनिष्ट हुन जान सक्छ |

- बिबेकशील नेपालीको आधिकारिक भनाइ ३/४ मिल्छ |

पहिलो प्रश्न उठ्छ "आम नेपाली" को परिभाषा के? त्यसमा देशको ५०% जनता नपरेको स्वतः छ। चेकोस्लोवाकिया पनि यसरी नै mutual understanding मा नै दुई फ्याक् भएको हो। यी चार बुंदा मा नागरिकता बारे चुइँक्क नभएकोले प्रमाणित हुन्छ "आम नेपाली" भनेको पहाड़ी भनिएको हो। कि मधेसी ले समानता लिन्छ कि देश टुट्छ।

यो सर्वेक्षण को आवाज केपी ओली को वोटर बेस को आवाज हो। केपी ओली vacuum मा बोल्ने गरेको मलाई कहिले पनि लागेको थिएन। उसको एउटा audience छ जसले ताली पिट्छ। केपी ओली hate speech बोल्छ अनि एउटा रेसिस्ट पहाड़ी भीड़ छ जसले ताली पिट्छ।

अंग्रेजो को अपना खुन बेचने वालो -- अब भी होसमें आ जाओ।

प्रहसनले कति नै थेग्छ र?

संविधान मस्यौदाप्रतिको आम प्रतिक्रिया बुझ्ने क्रममा पर्सादेखि मोरङसम्म ४ र ५ गते जिल्ला दौडाहामा थिएँ । मैले जवाफ फर्काएँ, ‘भुइँतहमा नियाल्दा आम मधेसी जन–जनको असन्तुष्टिको सगोल प्रतिक्रियाको उपज हो यो स्थिति ।’ आम मानिसहरूसँग सोध्दा उनीहरूले आफ्नो अनुहार संविधानको मस्यौदामा हेर्न नसकेको बताउँछन् । ...... ‘संविधानको मस्यौदा आएको छ, तर मधेसको कोणबाट त्यो रित्तो छ ।’ ...... मधेसले खोजेको र रोजेको ती अधिकारहरू पनि कुण्ठित गर्ने जालझेल त भएको छैन भन्ने आशंका देखिन्छ । त्यसैले मस्यौदाप्रति भरोसा हुनसकेको छैन । ........ संविधानसभाको नागरिक सम्बन्ध तथा सुझाव संकलन समितिले संविधानको प्रारम्भिक मस्यौदामा सुझाव लिन आयोजना गरेको कार्यक्रममा खासगरी तराईका विभिन्न भागमा देखापरेको अलमल, असन्तुष्टि र आक्रोश यस्तै स्थितिको उपज हो । ....... सुझाव संकलनलाई सस्तो प्रहसन सिद्ध हुन नदिन गर्नुपर्ने गम्भीर प्रयत्नहरू गरिएन । खासगरी १६ बुँदे सम्झौताकारी ती चार दलहरू जसले तराईबाट पछिल्लो चुनावमा प्राय: मतादेश पनि पाएका छन्, तिनीहरूले प्रस्तावित मस्यौदाभित्र परिमार्जनको स्पेस छ, मधेसलाई यसले बेवास्ता गर्दैन, यसले ‘इन्गेज’ गर्छ भन्ने विश्वासिलो तर्क दिन सकेन । मधेसका आम जिज्ञासालाई यसले कतै पनि सम्बोधन गर्न सकेन । स्वभावत: यसप्रतिको असन्तुष्टि आक्रोश भएर पोखियो । यसले के पनि देखायो भने पछिल्ला चुनावी परिणाममा जुन—जुन दलको प्रतिनिधित्व देखिए पनि ती दल र नेताको जनतासँग दूरी बढेको छ । ........

आफूलाई मतादेशमार्फत प्रतिनिधित्व गर्न पुगेको दाबी गर्नेहरूले आम असन्तुष्टिको स्वरसामु आफूलाई निरीह पाए ।

....... सदनको गणित जुन पक्षको अनुकूल छ, ती पक्षले सडकमा उर्लिएको आवाजसँंग आफूलाई अलगथलग राखेका छन् । .....

नागरिकता र नागरिकको चिनारी, प्रदेशको प्रत्याभूति, जनसङ्ख्याको आधारमा प्रतिनिधित्व, समानुपातिक समावेशी राज्य संयत्रको बनावट र सबल प्रदेशहरूको प्रावधान मधेसले खोजेको छ ।

..... मस्यौदाकारी दलहरूले कतै पनि जिल्लास्तरीय कार्यक्रम गरेको, जनतामा प्रस्टता दिने प्रयत्न गरेको देखिंदैन । बरु मजबुत सुरक्षा प्रबन्ध मिलाएर बन्दकक्षभित्र संविधानको मस्यौदामाथि आम अन्तरक्रिया गर्ने प्रहसन गरेका छन् । .......... वैचारिक दृष्टिबाट वीपीले तीन प्रकारका समस्या अर्थात् राष्ट्रियताको विकास, आर्थिक विकास र समाजको आधुनिकीकरण गर्नु हो भनी व्याख्या गर्नुभएको छ । .... तर डाडुपन्यु हातमा लिएर बसेका कांग्रेसीहरू आत्मरतिमा छन् । ..... अहिलेको अवस्थामा नेपाली कांग्रेसभित्र नेता विमलेन्द्र निधि, प्रदीप गिरी, डा. शेखर कोइराला लगायतबाट मधेसका सवालहरूलाई उठाउने प्रयत्न भइरहेको छ, तर ती उज्यालो आकांक्षालाई धुमिल पार्न खोजिँदैछ । यो परिस्थिति भनेको

नेपाली कांग्रेसको मधेससँग अलगावको आहट हो

। ...... नेपाली कांग्रेसका लागि मधेस जहिले पनि उर्वर क्षेत्र रहिआएको छ । २००७ सालदेखि स्वतन्त्रता र समानताका पक्षमा भएका प्रत्येक अभ्यासमा मधेसले नेपाली कांग्रेसलाई साथ सहयोग दिएको छ । तर नेपाली कांग्रेसभित्र मधेस कहाँ छ ? रामनारायण मिश्र, दुर्गानन्द झा, महेन्द्रनारायण निधि लगायतका लामो परम्परा जो दलभित्र अटुट निष्ठा प्रदर्शन गर्दै रगत र पसिना बगाउने कार्य भयो, तर नेपाली कांग्रेसभित्र तिनको विरासतलाई दीयो बालेर खोज्नु परिरहेको छ, यतिखेर । ......

यस दलमाथि मधेसको ठूलो लगानी छ, तर अहिले यो दल मधेसको सवालमा आफ्नैभित्रका सानो तर शक्तिशाली अनुदार समूह र एमालेको ओली वृत्तको भड्काउमा गएको देखिन्छ ।

..... सिरहामा प्रचण्ड लखेटिनु वा रौतहटमा माधव नेपाल थुनिनुपरेको समाचार पक्कै सुखद छैन । यी मधेसबाट निर्वाचित प्रतिनिधिहरूले आफू टेकेको धत्र्तीको स्पन्दन बुझ्न नसकेको यथार्थ पनि त्यतिकै हो । ..... स्थान विशेषहरूमा स्वस्फुर्त रूपमा सड्डठित युवा समूहहरू देखिएका छन् । यिनीहरूले बासी नेतृत्वलाई स्वीकार गर्न चाहिरहेका छैनन् । यसले के देखाउँछ भने मधेसमा आन्दोलन बढ्यो भने त्यसको स्वामित्व र निर्णायकत्व कुन पक्षको हुने भन्न कठिन छ । ...... सदन बाहिरका जयप्रकाश गुप्ता हुन् वा मातृका यादव वा भित्रका अनिल झा आ–आफ्नै तरिकाले अन्तरवस्तुमा असहमति राख्न सडकको प्रयोग गर्न खोज्दैछन् । यसले मधेसमा सगोलमै असन्तुष्टिको अभिव्यक्ति देखिए पनि त्यसलाई बिसाउन त्यति सजिलो छैन । यस्तो अवस्थामा संविधानको स्वीकार्यतालाई कहिलेसम्म सुरक्षा संयन्त्रको बलबुतामा थेग्न सकिन्छ ?

एउटा नया ठुलो महानगर बनाउन सकिन्छ

यो महाभुकम्प मा यदि २० लाख मानिस घरवार विहीन भएका छन भने र त्यस मध्ये १० लाख को घर वापसी को संभावना नै छैन भने नेपाल सरकारले क्रांतिकारी क़दम चाल्नुपर्छ। १० लाख मध्ये इच्छुक मानिस अटाउने एउटा नया महानगर बनाउने।

• नागरिक ले आफ्नो पुरानो घर, खेत वारी, जग्गा जमीन सरकारलाई हस्तान्तरण गर्ने, सरकारले त्यस ठाउँमा दुई वर्ष भित्र वृक्षारोपण गरेर जंगल बनाउने, घना जंगल ---- र जति जग्गा त्यसरी अधिग्रहण भएको हो त्यसको market rate मा सरकार बाट credit पाउने 
• ती १० लाख मध्ये इच्छुक ८ लाख होलान ---- कसै लाई उसको इच्छा विरुद्ध घिसारेर लाने कुरा आउँदैन 
• त्यो महानगर सरकारी जग्गा मैं बन्नु पर्ला ---- निजी जग्गा लुछनु गैर कानुनी हुन्छ --- अधिग्रहण गर्न महँगो पर्छ --- भने पछि शायद अलि कति वन फंडानी गर्न पर्ला ----- तर यो ३६ साल मा निर्दल का शक्तिले वन फंडानी गरे जस्तो हुनु हुँदैन ------ र चाहिने जति मात्र फंडानी गर्नु पर्छ ----- र फंडानी गर्दा कसै लाई एक तल्ले घर या खेत गर्ने कुरा सोँच्नु पनि हुँदैन ----- पहिले नै खुलस्त पार्दिनु पर्छ ---- यो स्कीम मा आउने ले खेतीपाती गर्ने छैनन् 
• ५ ,००० per square kilometer राख्न सकिन्छ कि? भने पछि १ लाख मानिस लाई २० किमी स्क्वायर चाहियो ---- १० लाख मानिस लाई २०० किमी स्क्वायर चाहियो चाहियो। २० किमी by १० किमी ----- २०० किमी स्क्वायर जंगल सफा गर्ने र त्यसको साटो कमसेकम २,००० किमी स्क्वायर वृक्षारोपण गरेर नया घना जंगल खड़ा गर्ने 
• यो २० किमी स्क्वायर ग्रिड हुन्छ ---- प्रत्येक १०० मीटर मा  फोर लेन सड़क ----- भने पछि २० किमी लामो १०० सड़क र १० किमी लामो २०० सड़क ----- अहिले पैसा छैन ---- पछि बनाउने भनेर अहिले जग्गा खाली राख्ने ------ भ्रष्टाचार मुक्त भएर पारदर्शी किसिमले काम गर्ने हो भने संसारको प्रत्येक देश लाई ऑफर गर्ने --- यो एउटा सड़क तिमी बनाइ देऊ --- यो सड़क तिम्रो देशको नाम मा हुनेछ ----- अर्थात भारतले बनाएको सड़क को नाम भारत रोड ------ निकारागुआ ले बनाएको सड़क निकारागुआ रोड ----- एउटा देश ले एउटा भन्दा बढ़ी सड़क बनाएको खण्डमा -- पहिलो सड़क त्यस देशको नाम मा --- त्यस पछि त्यस देशका ठुलठुला शहर हरुका नाम टिप्दै जाने ----- जस्तै अमेरिका ले ५ वटा बनायो भने --- एउटा त अमेरिका रोड भयो, दोस्रो न्यू यॉर्क रोड, आदि इत्यादि 
• यो ३०० सड़क फ़ोकट मा बन्छ --- हारालुछ हुन्छ ---- देश हरु लाइन लाग्छन् --- तँछाड़मछाड़ हुन्छ -- यो सड़क को बीचमा रुख हुन्छ एक लाइन --- हरियो शहर -- green city, garden city 
• तर राम शरण, बामे, केपी, सुशील, रामचन्द्र, देउबा कोही सँग इमान छैन ---- Morning shows the day भने जस्तो अहिले को गैंग ले भुकम्प न आउँदा देश लुटिरहने बानी, भुकम्प आए पछि झन बृहत रुपमा देश लुट्ने बाहेक दिमाग मा अरु आईडिया आउँदैन। जथाभावी रकम निकासा गर्ने, त्यो निकासा गरिएको रकम आफ्नो कार्यकर्ता लाई भुकम्प पीड़ित भन्दै बाँड्ने, अनि ती कार्यकर्ताले कट दिने मंत्री जी लाई, अनि राम शरण सउदी राजा जस्तो धनाढ्य हुने ---- NC (Nepali Corruption) पार्टी को भ्रष्टाचार को फोर्मुला त्यो हो। अनि के को बन्छ महानगर? 
• यो २०० किमी स्क्वायर मा प्रत्येक घर एक नासले १० तल्ले हुने छन। Earthquake proof घर हरु। घर को चारै तिर सड़क। घरको बीचमा गार्डेन। जंगल फंडानी गर्दा त्यो गार्डेन मा रहेका बोट बिरुवा रुख जस्ता तस्तै छोड़ दिने। 
• म आर्किटेक्ट होइन, म बाबुराम होइन ---- तर मानम् घर हरु एक एक ब्लॉक लामा छन ---- ७० मीटर by ७० मीटर। ७० by ७० by १० तल्ला, बीचमा गार्डेन का लागि खाली ठाउँ ---- यी घर/बिल्डिंग नेपाल/भारत/चीन/बांग्लादेश का private real estate company हरुले बनाउनेछन् ---- जग्गा नया शहर को मार्केट रेट मा पाउने, र ग्राउंड फ्लोर सहित अर्को ४ तल्ला दिने गरी, ५ फ्लोर तिनले पाउने ----- प्रत्येक बिल्डिंग को माथि सोलर हीटर हुनै पर्ने छाना भरि, तिनले बिजुली उत्पादन गर्ने 
• प्रत्येक घरको ग्राउंड फ्लोर बिज़नेस व्यापार का लागि सरकारले आफ्नो स्वमित्वमा राख्ने ---- रेंट बाट आएको पैसा ---- ५०% नया महानगरको नगर सरकारले राजस्व पाउने ---- २५% राज्य सरकार ले --- २५% केंद्र सरकारले पाउने। 
• नगर सरकारले राजस्व को पैसाले शहर चिटिक्क पारेर राख्ने भो 
• माथि ९ तल्ला residential ----- औसतमा ३ बेडरूम, एउटा लिविंग रूम, एउटा किचन, एउटा बाथरूम 
• यो २०० किमी स्क्वायर जग्गा त सरकारी हुन्छ। यो महानगर बन्ने भए पछि यो शहर को यो २०० किमी स्क्वायर जग्गा को भाउ अहिले नारायणघाट को मुख्य बजार को भाउ मा तोक्ने 
• निजी रियल स्टेट कंपनी हरुले जग्गा किन्न पाउने ---- ग्राउंड फ्लोर सरकारी स्वामित्व मा रहने ----- बांकी ९ फ्लोर मध्ये ४ फ्लोर सरकारले भुकम्प पीड़ित का लागि लिने --- बांकी ५ फ्लोर निजी कंपनी ले अफु ख़ुशी बाल दिन पाउने 
• मोदी लाई भन्ने, तिम्रो १०० Smart Cities लाई १०१ Smart Cities बनाउनु पर्ने भो ---- यो तिम्रो १०१ औं Smart City हो र यो अब हाम्रो नया राजधानी हो। त्यसरी भन्यो भने मोदीले दिल खोलेर मदत गर्छ। 
• बरु City Center मा १० ग्रिड खाली राख्ने, पार्क बनाउने ---- पार्क बनाउने भनेको जंगल फंडानी नगर्ने भनेको 
• त्यस पार्कको वरिपरि को प्रत्येक direction मा ३ ग्रिड Business District बनाउने ---- त्यहाँ का बिल्डिंग हरु २० तल्ले बनने भए ------ 
• दुई तीन ग्रिड मा केंद्र सरकारका प्रत्येक मंत्रालय अट्ने गरी २० तल्ले घर हरु बनाउने ---- all next to each other
• Park त एउटाले पुग्दैन --- ठाउँ ठाउँ मा एक एक ग्रिड पार्क का लागि छोड़ दिने ---- जंगल फंडानी नगर्ने 
• City Center मा एउटा Eiffer Tower जस्तो टावर बनाउने --- अति नै अग्लो ----- Elon Musk लाई बनाई दे भन्ने ---- नाम हुन्छ त्यसको मंगल टावर ----- Elon Musk लाई आफ्नो कंपनी को मार्केटिंग भा जस्तो पनि हुन्छ 
• त्यो टावर को प्रमुख प्रयोजन Citywide Free WiFi. 
• नारायणी को पानी जति खाए पनि भो 
• बिजली २४/७ हुनुपर्यो 
• १०,००० प्रति किमी स्क्वायर अट्ने हो भने जनसंख्या २० लाख हुने भो -- एक नास ले कम्तीमा १० तल्ले घर बन्छन् भने २०,००० प्रति किमी स्क्वायर अटन बेर लाग्दैन। ४० लाख मानिस का लागि ठाउँ। १० लाख भुकम्प पीड़ित, बांकी free market ले निर्णय गर्ने। 
• २०० किमी स्क्वायर लाई ५ वर्ष पछि २,००० किमी स्क्वायर गरेर जनसंख्या २०० लाख अर्थात २ करोड़ बनाउन सकिन्छ ----- नेपालको आधा जनसंख्या यस शहर ले धान्न सक्छ ----- अनि पूरा देश लाई जंगल बनाई दिने 
• पानी बाट बिजुली, जंगल बाट biotechnology 
• काठमाण्डु का घर धनी ले घर जग्गा सरकार लाई दिने ----- त्यसको मार्केट रेट हुन्छ --- तिन लाई सरकारले निजी कंपनी लाई बेचने --- ती निजी कंपनी ले ती घर मर्मत गर्दै, होटल लॉज बनाउँदै ----- authentic living for tourists in Kathmandu
• Kathmandu should be developed as the prime tourist destination in Nepal. The capital should be shifted to Chitwan. 
• काठमाण्डु का घर धनी ले घर जग्गा सरकार लाई जुन दिएको हुन्छ त्यस बराबरको अपार्टमेंट (हरु) नया शहरमा पाउने ---- पैसा आदान प्रदान गर्नु परेन 
• घर छ सिंधु पाल्चोक, आफ्नो घर जग्गा को मोल छ २ लाख तर नया शहर को अपार्टमेंट को मोल छ ६ लाख -- के गर्ने? अपार्टमेंट पाउने, २ लाख अपार्टमेंट मा गयो, बाँकी ४ लाख ३० वर्ष लगाएर तिर्ने, वार्षिक १०% ब्याज पनि तिर्ने --- पहिलो दुई वर्ष केही नतिर्ने --- दुई वर्ष पछि तिर्न नसकेको खण्डमा आफ्नो २ लाख वापस पाउने गरी अपार्टमेंट खाली गर्ने 
• मोटामोटी: २०० किमी स्क्वायर जग्गा किन्न नपर्ने जग्गा, २० किमी लामो १०० सड़क र १० किमी लामो २०० सड़क बन्ने भए पछि त्यो जग्गा को भाउ ह्वात्त बढ्ने भो। सरकार को लागि this is more or less a revenue neutral proposition. सुशील ले, केपी ले यो गर्न सक्दैन, यस का लागि विवेकशील पार्टी नै चाहिन्छ। 
• यो शहर को नाम भने हिपत --- हिमाल पहाड़ तराई का मानिस एकै ठाउँ मा बसेको शहर। 
• २० किमी लामो १०० सड़क र १० किमी लामो २०० सड़क मा प्रत्येक मा एउटा एउटा बस चल्ने भो -- जम्मा ३०० बस। At least once every hour, all 24 hours, (नेपालको City That Never Sleeps) and as often as necessary depending on volume. From 6 AM to 8 PM once every 20 minutes. In the city center, one third of the city, once every 15 minutes. Foreign Aid मागदा electric bus दे भन्ने। 

राष्ट्रियता भनेको के?
१० बिलियन मागि रहेको अर्थ मंत्री
Hulaki Rajmarga
The Chinook Mistake Was An Impeachable Offense
Bibekshil Nepali: Matrix Management Structure
Three Chambers
Minendra Rijal's Joke
Shifting The Capital To Chitwan
Kiva And The Nepal Earthquake
A Malfunctioning Government
The Gods Must Be Crazy
Facebook To Nepal: $17 Million
BibekSheel Nepali: Earthquake Response Task Force
हो, सरकार अक्षम्य रुपले असफल भएको हो
Aam Aadmi Party: Message For Vivekshil Nepali
Time For The People To Revolt Against Corruption
नेपालमा एउटा अहिंसात्मक कोतपर्व को खाँचो
Outlines Of A 100% Online Transparency Bill
Shesh Ghale Tells It Like It Is
My Article In Foreign Policy

भुकम्प आउँछ भन्ने थाहा थियो। कहिले आउँछ भन्ने थाहा थिएन। पहिरो हरु आउने कुरा थाहा छ। कहिले आउँछ भन्ने पनि थाहा छ। भुकम्प पछि सरकारले केही नगरेको देखियो। पहिरो अगाडि पछाडि पनि चाल त्यही हो। डाक हे नेपाली जनता, विवेकशील पार्टी डाक। काँग्रेस-एमाले-माओवादी को चाला तिमीले देख्नु देखि सक्यौ।

जमिन चिरिन थालेपछि रित्तिँदै नुवाकोट जिल्लाका बस्ती

नेपालको प्रत्येक गाउँ सम्म पिच रोड पुर्याउन गार्हो छ, वातावरणीय हिसाबले त्यो राम्रो आईडिया पनि होइन। तर आधा नेपाल लाई पिच रोड को छेउ मा यसरी बसाल्न सकिन्छ। Big cities are good for the environment. Big cities also make it easier to provide services to the people.

Related articles

• Elon Musk, Chip In
• Fresh 7.4 Magnitude Nepal and Delhi Earthquake in Pictures [VIDEO]
• Elon Musk on TED
• Tragedy in Nepal: Helping Out in the Aftermath - Part II: Kathmandu and Kakani
• Nepal Strives To Restore Phone And Internet Services To Reconnect To The World
• 25 Things to Do In Nepal
• Nepal landslide blocks river, raises fears of flood reaching India

Upendra Mahato, Simon Dhungana

Fourth Regional Non Resident Nepali Conference In Houston Concludes

The Infighting Among The Nepali Organizations In America
Organizing Nepalis In America: Conversations With Simon Dhungana
Adhikaar: International Women's Day
NRN Interaction At Yak

Related articles by Zemanta

• Contents 2010 (demrepubnepal.blogspot.com)
• Maoist Leaders Deny Role in Indian Train Derailment (time.com)
• Who Was Really Behind India's Terror Derailment? (time.com)
• Organizing Nepalis In America: Conversations With Simon Dhungana (demrepubnepal.blogspot.com)
• Maoist Group Denies Involvement in India Train Crash (nytimes.com)

The Infighting Among The Nepali Organizations In America

What do women in my homevillage in Nepal, the Madhesis in Nepal, and the Nepalis in America have in common? I witnessed tremendous infighting among the women in my homevillage growing up. It took me long years to realize that infighting was due to the fact that the women were members of the powerless group in the village. That psychology of infighting extends to the Madhesis of Nepal. Look at how the MJF split. What the Madhesis are in Nepal, the Nepalis are on world stage. The Nepalis in America are numerically practically insignificant, politically non-existent, and not at all impressive when it comes to political consciousness.

What Are You Doing Monday? Come Meet Al Wenger
Reshma Saujani: Innovation, Ethnic Pride, Thought Leadership

The latest round of infighting going on among the three poles - the ANA, the NRN crowd, and the Janajati groups - of Nepali organizations in America reminds me of the women back in my homevillage.

Organizing Nepalis In America: Conversations With Simon Dhungana
Nepali Diaspora: Rethink Time?

You have to understand where they are coming from. The ANA - Association of the Nepalese in the Americas - rightfully feels that it has had a long history, and that it was championing the causes the NRN - Non Resident Nepali - movement is associated with now for years before the NRNA was launched, although the ANA did that at the level of the Americas, and the NRN movement is global. The solution there is to acknowledge that ANA history, and then realize there is so much common ground between the two.

The NRN movement does not understand why the ANA will not appreciate the huge global presence of that movement. There the solution is for the ANA to respect the fact that the NRN movement is vibrant in all those parts of the world where the ANA has no plans of even showing up.

My Madhesi heart goes out to the Janajati groups mostly based out of New York City that both the ANA and the NRN movement have so far marginalized. Not only do they have ethnic rights grievances going back all the way to Nepal, and going back centuries, they also have proven to be outstanding organizations in every way in New York City. They have many organizations, they have a vibrant umbrella organization the likes of I have not seen anywhere among the Nepali organizations in America, they raise and spend a lot of money, they  do good work, all they ask for is equality and recognition. The thing to do here is to acknowledge the historic wrongs perpetrated against the Janajati in Nepal and perpetuated perhaps in the diaspora and give the Janajatis their rightful place.

The ANA would like to be recognized as not only the largest Nepali organization nationally, but also as the umbrella organization of all Nepali organizations in America. The big stick the ANA carries is the annual ANA Convention, the biggest Nepali event in America for a few decades now.

The NRN crowd successfully dissolved NAC - Nepalese Americas Council - that never attempted to become an umbrella organization of any kind, but was the only national council type organization, and replaced it with the NRN National Coordination Committee, like they have in many other countries. But the NRN as an organization does not give out membership to organizations, only individuals. NAC was a group of less than 30 organizations, it did not recognize individuals, only organizations, and it was not open to bringing in more organizations.

What the NRN movement is not appreciating is that the movement entered many countries where the Nepalis were not organized at all. So it was easy to set up a NRN NCC in such countries, and then try and get it to go on membership drives. But in America that has not been the case. The oldest Nepali organizations in America are decades older than the NRN movement itself. And there are more than 200 Nepali organizations in America that are not about to get dissolved. And why should they?

So how do you put out the fire? Democracy and transparency should do the trick. I have a few recommendations.

1. Create an umbrella organization possibly called NOA, Nepali Organizations in America. Such an umbrella organization has never existed before. NAC was not it. The ANA is an organization, not an umbrella organization, and the NRN NCC is one organization seeking membership from individuals not organizations. The NRN NCC has not been designed to be an umbrella organization. 
2. All Nepali organizations in America should be able to join NOA. Each organization's voting weight would be as to how many verified members it has. An executive committee would be elected every two years. That executive committee has to be one third female by rule. 
3. The annual ANA Convention would continue to be recognized as the premier Nepali event every year. The NRN NCC should use that convention to hold its annual conference. 

The solution, I guess, is for both the ANA and the NRN NCC to realize they are both individual organizations, neither are umbrella organizations, and should not pretend otherwise. 

Organizing Nepalis In America: Conversations With Simon Dhungana

Simon Dhungana is currently serving his two year term as president of the Association of the Nepalese in the Americas, the ANA. Most people know ANA for the annual convention it puts together the July 4 weekend. It just might be the largest Nepali organization in America.

Simon dai was a few years senior to me at high school. And so we have a personal friendship going back long years. These past few weeks we have been in conversation on the topic of how to best organize the Nepalis in the Americas. I will not talk about everything we have talked about, but I think it is okay to touch upon some topics that have been publicly talked also by others. And there are some topics I will bring up that I hope to bring up with Simon dai himself in some of our future talks.

Nepali Diaspora: Rethink Time?

Superior Management Skills 

I have great confidence in his management skills. I think you will see evidence of that at the convention in Boston. When the convention runs smoothly, it feels like it is so easy to put one together. Most people are not aware of the months of work that goes into putting together one.

Not only has he been doing a good job with all that the ANA has traditionally done, he has also been breaking new ground. Just a few days back the ANA opened up its offices in Kathmandu. There seems to be this telemedicine initiative that is in the works. He has put together an impressive national team.

Nepalis In America

There are 300 million people in America. There are perhaps 150,000 Nepalis in America. That is one small crowd. But we have our needs. Those needs have to be met. There is the need to bond. There is the need to serve the community. There is the need to give back to the country of origin.

My Personal Involvement

Showing up for a Nepali event in America as a Madhesi is like being a Madhesi in the Nepal Army, or being a Madhesi student at Budhanilkantha School. (The Word Madisey: Madisey Bhanne Shabda) Usually there are one or two in a room if that. You could argue Upendra Mahato, a Madhesi, served as the founding president of the NRNA - Non Resident Nepali Association - for years. Simon Dhungana himself succeeded a Madhesi - Naveen Dutta - as the ANA President. I myself was the only Nepali in America to have worked full time for Nepal's democracy movement a few years back. There were many, many part timers who did great work, but I was the only full timer. So it is not like I have been passive. But my involvement has been political and digital. My digital democracy organization Hamro Nepal has been my vehicle. Other than that I have not joined any organization. I am strong on Madhesi rights, and I am the person who introduced ANTA - Association of the Nepali Teraian in America - into New York City, but I never joined ANTA.

My organization Hamro Nepal is completely digital, but it is not a diaspora organization. It has members also in Nepal. It is a global organization. It has been a perfect vehicle for the political work I have done for Nepal so far, and will be for some more work I hope to do. It suits my needs. Yesterday I saw its Google Groups page had had almost 5,000 visitors in four days. That is not counting the people who access that mailing list entirely through email.

The digital nature of the organization also means I can stay camped in New York City. Like I said to Ratan Jha back in 2006, ANTA is social, cultural, I am political, I wish you all the best, but I can't join.

Nepalis In America, Madhesis In Nepal

When I think about Nepalis in America, I think about political issues like immigrant rights. But Nepalis are not exactly Beer Gorkhalis on that topic. They are largely missing in action. I find myself instead claiming my South Asian identity in New York City. I am half Indian anyway.

Reshma Saujani Courts South Asian Voters in Upper East Side Congressional Race (I have been quoted.)

Work At Hand

When we had dictatorship in Nepal, I worked full time for democracy. I did not work just for the Madhesi. Then I worked for the Madhesi movement. The lack of Pahadi moral support was noticeable. Equality has not yet been achieved for the Madhesi in Nepal, and I will continue my work, but for that work my digital ways are the best. It makes more sense to pick up the phone to talk to someone like Jay Prakash Gupta than to even hobnob with the few Madhesis in New York City who are better at having mastered the ways to happy being the Token Madhesi in the room than to being the Madhesi who questions why he - and it is almost always a he - is the only Madhesi in the room.

More importantly, I have moved on. Internet access is the voting right for this 21st century. And that is not a Nepal or Madhesh level thing. That is a Global South level thing. It is about the Blac identity, Blac as in Black, Latino, Asian Coalition. That is what my tech entrepreneurship is about. I might have to take a detour and work a job for about a year or so, and then relaunch my startup. (Union Square Ventures Job Opening: I Am Applying) I was done raising round one money and then most of my investors walked away last February reacting to the worst economy in 70 years.

Not Too Impressed

I have not been too impressed with the Pahadis in America. I was the only full timer Nepali for democracy in Nepal, but I was not asked to address even one democracy gathering in New York City of that time period. One event that was co-organized by my organization and I was to be the speaker, the Pahadi emcee managed to get my name off the list and tactfully introduced the final speaker and himself left the premises. The Madhesi movement in Nepal was met with outright hostility by some of the Pahadi democracy activists in New York. The anti-Madhesi prejudice is well and alive.  

Most Nepalis working odd jobs in New York City have Indian bosses. There are some genuine workplace issues that have to be addressed. But we also lack the political consciousness to embrace the South Asian identity to empower ourselves.

Events

I go to Nepali events I go to. I go to Madhesi events I go to. I am friends with people I am friends with. But my digital organization (Hamro Nepal) is the only organization I see me involved with. I went to the ANA Convention in DC in 2002 because I was in DC that summer. I went to the ANA Convention in New Jersey in 2006 because it was nearby and I really wanted to meet Upendra Mahato in person, which I did. I might go to Boston for a day, if only because Simon dai and I have been in conversation. But my constant desire is to want to see 35 Madhesis in a room of 100 Nepalis, either in Nepal or in America. That will not be brought about by anything I might do in America. It will be done through political work in Nepal. Hello Nepal, America calling.

Madhesi Self Hate

To me it feels like I dropped out of high school in 1989 and I dropped out of college in 1997.