Showing posts with label ranju darshana. Show all posts
Showing posts with label ranju darshana. Show all posts

Thursday, December 30, 2021

किसान आन्दोलन, बृहत मधेस आन्दोलन, भ्रष्टाचार विरोधी आन्दोलन



मधेस के, नेपाल के किसानों में राजनीतिक चेतना की कमी है। वैसे तो नेपाल में मतदाता और किसान लगभग प्रयायवाची शब्द हैं। लेकिन भारत जहाँ ७० साल से ज्यादा का लोकतंत्र का विरासत है उससे तुलना नहीं किया जा सकता। नेपाल में उस स्तर का चेतना का अपेक्षा नहीं किया जा सकता। 


नेपाल में राज्य (state) किसानों के प्रति उदासीन रहती है। उन्हें लगता ही नहीं कि वो वहाँ पर किसानों के लिए काम करने के लिए ही बैठे हुवे हैं।    

तो उस कठिन परिस्थिति में जनमत पार्टी ने जो आन्दोलन छेड़ा है और कुछ ही दिनों में जिस तरह एक जिल्ला सिरहा से प्रत्येक जिले तक पहुँच गयी है, मेरे को लगता है ये आन्दोलन कुछ उपलब्धि हासिल कर के रहेगी। 

बृहत मधेस आन्दोलन चुँकि संविधान संसोधन का मुद्दा ज्युँ का त्युं पड़ा हुवा है। और काठमाण्डु में एक अन्ना टाइप भ्रष्टाचार पकड़ के आन्दोलन हो जाता तो अच्छा रहता। तब तो देश अंतरिम सरकार की ओर जाती।   

विवेकशील वालों को चाहिए काठमाण्डु में आन्दोलन छेड़े। अच्छा मौका है। 





Thursday, December 23, 2021

December 23: Prashant Kishor, MCC, Milan Pandey, Ranju Darshana



To MCC or not to MCC I wish I could say this has been a civil discourse about legitimate concerns over hegemony, but unfortunately, it has been an embarrassing display of political fraud with wilful mischaracterizations for short-term political gain. ............ Conspiracy theories propounded by political hacks have been given free air time on national television, and reproduced wholesale in print without so much as a rejoinder. Legitimate voices, even while raising relevant concerns, have too easily succumbed to personal attacks and mischaracterizations in their arguments. .......... the people have gotten more and more radicalized by blatant disinformation circulated by political actors with vested interests ........... Death threats have even been issued against government officials. A taxi driver casually remarked to me recently that politicians were preparing to “sell the country”.

In every chiya pasal, chautara and bhatti, the conversations appears to be that the MCC will allow American troops to build a base in Nepal and will turn Nepalis into American slaves.

............... an alternative to USAID’s largely bureaucratic and ‘soft development’ focused approach. The MCC would provide time-bound grants that would be administered by the grant-receiving country itself through an independent agency (as opposed to a USAID country office) and focus largely on physical infrastructure ............ Countries who wish to receive the grant also have to apply for themselves, as opposed to being chosen by the US. They have to present their priority areas for investment and ‘compete’ for funding. So far, 25 countries have signed and completed their MCC compacts; eight are currently in development; seven are being implemented; two have been terminated by the MCC itself, and one (Sri Lanka) has been discontinued. ..........

Multiple governments, including that of the Nepali Congress, the CPN-UML, and the Maoists, all worked and negotiated with the MCC in order to present Nepal’s proposal.

............ Nepal will receive $500 million as a grant for two projects — an Electricity Transmission Project that will “build around 315 kilometers of double circuit high capacity 400 kV transmission lines and three new electricity substations”, and a Road Maintenance Project that will work on over 70 kilometers of road on the East-West Highway in Dang district. The electricity project will receive $398.2 million while the road maintenance project will receive $52.2 million. Nepal itself will also have to chip in $130 million of its own for administrative, logistical, and other costs. ............ The MCC requires Parliamentary approval in any country that it operates in. The US has argued that Parliamentary ratification will allow “transparency and an opportunity for Nepalis to understand the project.” .......... Frequent changes in government tend to land large-scale infrastructure projects in limbo (see Melamchi) and as the MCC Compact is a five-year contract, the projects need to be completed in time.


Friday, October 29, 2021

विवेकशील वाला हरु ले उपत्यका मा जनमत को झण्डा किन नउठाउने?


विवेकशील वाला हरु ले उपत्यका मा जनमत को झण्डा किन नउठाउने?

रविन्द्र मिश्र भनेको सत्यानाश। विवेकशील वाला हरु ले उपत्यका मा जनमत को झण्डा किन नउठाउने? जनमत ले जनकपुर मा जे गर्दैछ त्यो काठमाण्डु उपत्यका मा मिलन रंजु हरु ले किन नगर्ने? साझा तेल र विवेकशील पानी हो। त्यो कहिले बुझ्ने? कि रविन्द्र सँगै सती जाने? कुरेर बस्ने? उमलेको पानी मा बसिरहने? 

विवेकशील ले जनमत सँग एकीकरण गर्ने हो भने काठमाण्डु को अब को मेयर विवेकशील को। उपत्यका को १० को १० सीट विवेकशील को। सुशासन। 

Sunday, October 17, 2021

अबको चुनाव रविन्द्र मिश्रको अन्तिम हुइँया

रविन्द्र मिश्र ले संघीयता बारे जनमत संग्रह गर्नुपर्छ भन्दा मैले भने यो मान्छे लाई संघीयता मात्र होइन लोकतंत्र नै पनि चाहिएको छैन। नभन्दै आर्मी ले एक्शन लिनुपर्यो भन्न थालिसके। 

आर्मी ले एक्शन लिसकेको। सन २००६ को अप्रैल क्रांति का दौरान नेपाल आर्मी ले भए भरको बल लगाएको हो। त्यस दौरान चंद्र लोक को यात्रा मा व्यस्त रविन्द्र मिश्र मार्का मान्छे हरु लाई मात्र त्यो कुरा थाहा छैन। त्यस मानेमा नेपाल भारत जस्तो हो। ३० वर्ष पंचायत आर्मी ले चलाएको होइन। जनता को राजा प्रति को अन्धविश्वास ले चलेको हो पंचायत। शुरू भएको चाहिं बीपी को गलती ले। ४०० जना मात्र हथियारधारी आफ्नो सुरक्षा मा बीपी ले राख्ने गरेको भए पंचायत आउने गुंजायस थिएन। 

नेपाल भारत जस्तो हो। नेपालमा सैनिक शासन संभव छैन। नेपाल सेनाले त्यस्तो कुनै प्रयास गरेछ भने त्यसपछि नेपाल कोस्टा रिका हो। चाहिँदैन नेपाल सेना। पुरा सेना नै विसर्जन गरिदिनुपर्छ। 

रविन्द्र मिश्र अकुशल मान्छे हो। राजनीति गर्न चाहिने प्रतिभा छैन। निभ्न लागेको बत्ती। निभ्न अगाडि कहिले राजतन्त्र बारे जनमत संग्रह, कहिले धर्म बारे जनमत संग्रह, कहिले संघीयता। लोकतंत्र बारे चाहिं जनमत संग्रह किन नभनेको? सीधा आर्मी लगाउने त्यो मुद्दा मा? 

आर्मी ले प्रयोग गरिरहेको मान्छे पनि होइन रविन्द्र। डुबते को तिनके का सहारा। अबको चुनाव आफ्नो अन्तिम चुनाव हो भन्ने डर हो। 

राजा ले संघीयता ल्याएको भए ल अब जनता को पनि विचार लिउँ भन्ने हुन्थ्यो। धर्म निरपेक्षता नबुझ्ने रविन्द्र र पुष्पकमल मार्का मान्छे हरु ले मात्र हिन्दु धर्म माथि संकट देख्छ। रविन्द्र ले बरु दुई चार वटा योगासन हरु सिक्नु। हात खुट्टा बांगिदैन। 

धर्म निरपेक्षता भनेको नेपाल मा हिन्दु धर्म को रक्षा गरिपाउ भनेको हो। केही गरी झुक्किएर पुष्पकल जस्तो नास्तिक मान्छे अथवा हात खुट्टा नबांगिने रविंद्र जस्तो मान्छे सत्ता मा पुगेछ भने पनि हिन्दु धर्म को अभ्यास मा कुनै किसिम को बाधा व्यवधान खड़ा नहोस भन्ने अभिप्राय हो नेपाल को संविधान को धर्म निरपेक्षता। कुनै सीडीओ ले देश को विदेश नीति को चिंता नलेउ भने जस्तो हो। राजकाज चलाउ, धर्मकर्म तिम्रो क्षेत्राधिकार भन्दा धेरै माथिको कुरा हो भनेको हो। 

सन २००६ अप्रैल क्रांति नबुझ्ने अर्को पात्र प्रचंड। बहुदलीय लोकतंत्र र मानव अधिकार मा विश्वास गर्ने हरु कुनै पनि हालत मा हथियार नउठाउने मानिस होइनन। प्रचंड ले गोंजालो पथ छोड़ेर संविधान सभा, गणतंत्र आदि भन्न थालेर मात्र शांति समझौता संभव भएको हो। तर प्रथम संविधान सभा ध्वस्त पारे। अचेल राजा मिस गर्छन। (मलाई राजा मिस भएको छैन।)

प्रचंड बहुदल मान्दैनन। बहुदल नमान्ने पात्र अरु पनि छन नेपालमा। जस्तो किरण। मोहन विक्रम सिंह। आदि। त्यो वाक स्वतंत्रता हो। शांतिपुर्वक त्यस्तो विचार राख्न पाइन्छ। समस्या होइन। 

प्रचंड ले १० वर्ष बन्दुक को बलमा फत्ते गर्न नसकेको काम नेपाली जनता ले १९ दिनमा शांतिपुर्वक फत्ते गरे। त्यो समाचार तर चंद्रलोक पुगेन। रविन्द्र मिश्र त्यति बेला चंद्रलोक को यात्रा मा थिए। 

उज्वल थापा मैले राम्रो सँग चिनेको मान्छे। केही दिन अगाडि मैले एक जना साथी को फेसबुक पेज मा लेखें, उज्वल को १% पनि मैले रविंद्र मा देखिरहेको छैन। मैले गलत भनेछु। रविंद्र उज्वल को माइनस १०% हो। उल्टो दिशामा कुदिरहेको रेल। 

कांग्रेस कम्युनिस्ट मा नया पुस्ता उदाउनु असंभव। रविंद्र केजरीवाल होइन। रविंद्र राप्रपा को युथ विंग भन्दा बढ़ी केही पनि होइन। नया राजनीति का लागि जनमत पार्टी नै पहाड़ पस्नुपर्ने भो। 



Tuesday, August 11, 2020

नेपालको राजनीतिले खोजेको पुस्ता हस्तान्तरण

पंचायत ढाल्नु र निरंकुश राजतन्त्र ढाल्नु आफैमा एउटा बहादुरी र कला हो। तर त्यति काम फत्ते गर्ने पुस्ताले त्यस पछिको काम गर्न नसक्ने रहेछ। चार चार पटक भएको मधेसी क्रांतिले पनि मधेस आन्दोलनलाई गन्तव्यमा पुर्याउन सकेन। संघीयता र समावेशिता को जननी मधेसी क्रांति तर संविधानको प्रस्तावना मा उल्लेख छैन। 

काठमांडु अथवा बागमती प्रदेश मैं सीमित रहे पनि नेपालमा पनि एउटा आम आदमी पार्टी त चाहिएको हो। समात्ने मुद्दा भनेको भ्रष्टाचार नै हो। पंचायतको भ्रष्टाचार को रेकॉर्ड कांग्रेस ले तोड्यो, कांग्रेस को ज्ञानेन्द्रले र ती सबैलाई ओझेलमा पार्दैछन केपी ओलीको सरकार। महाभुकम्पमा महाभ्रष्टाचार। महामारीमा महाभ्रष्टाचार। 

विवेकशीलमा पुस्ता हस्तान्तरण भइसकेछ। नाम हो रंजु दर्शना। 


चाहे साझा होस अथवा विवेकशील, हाम्रो पार्टी होस अथवा दर्शन रौनियार, अथवा अहिलेको तातो तातो इ, सरकारलाई अनुरोध गर्नु बेकार छ। केपी ओलीसंग महमारीको रोकथाम, भ्रष्टाचारको रोकथामको अपेक्षा, ज्ञानेंद्रसंग गणतंत्रको उपेक्षा गर्नु जस्तो हो। समाधान पार्टी निर्माण नै हो। एक ठाउँमा आउन सक्नुपर्छ। 

काठमांडु खाल्डो नै नेपाल हो भने त्यहाँ राजशाही स्थापना गर्ने गोपालवंशी, पुर्वी तराई बाट आएका यादव हरु। लिच्छवी त अझ बिहार बाट आएका। नेपालको इतिहासमा स्वर्ण युग मानिन्छ लिच्छवी शासन। सभ्य मानिसहरुले शासन गरे पछि त्यस्तै हो। नाक कान काटने हरुको शासन फापेन नेपाललाई। मल्लहरुको राजदरबारको भाषा मैथिलि। त्यति बेला नेपाली भाषा पैदा भएको थिएन। शाह राणा भनेका राजस्थान बाट भागेर आएका शरणार्थी। ओली जस्ता बाहुन कर्नाटक बाट आएका। स्थानीय भनेका त मिथिलावासी हुन। अब देश स्थानीय वासिन्दाले चलाउने कि? राजा जनकको मिथिला हिमालय पर्वत देखि गंगा नदी सम्म हो, गण्डकी देखि कोशी सम्म। रामायण भन्दा बढ़ी आधिकारिक दस्तावेज अर्को कुन हुन सक्छ? अयोध्या कहाँ छ भन्ने सम्म ज्ञान नभएको मान्छे कुर्सीमा बस्नु नेपालको महादुर्भाग्य। 

सीके राउतको संगठनमा विदेशमा दुई लाख मानिस छन। देश भित्र ५-१० लाख पार्टी सदस्य बनाउन सके हुँदैन त पुस्ता हस्तांतरण? मधेसीले समानता नपाउने नेपालमा आर्थिक क्रांति संभव छैन। सीके राउत बौद्धिकतामा बीपी कोइराला र जवाहरलाल नेहरू संग छन, संगठन क्षमता अमित शाहको जस्तो छ। इमानदार छन। 

वीडियो प्लेलिस्ट 

CK Raut 'violates deal with govt'

Thursday, July 16, 2020

विवेकशील को बाटो

SBS Language | Dr KC's demands remain unfulfilled - Ranju Darshana

काठमाण्डु मा नै सीमित रहे पनि एउटा आम आदमी पार्टी त चाहिएको हो नेपालमा। विवेकशील साझा राष्ट्रिय पार्टी बन्न सकेन।फुट्यो पनि। रविन्द्र मिश्र को उर्जा को म सराहना गर्छु र मदन भण्डारी जितेको चुनाव क्षेत्रमा झन्डै जित्नु सानो कुरा होइन। तर राजनीतिक विचार भने अचम्मको छ। क्रान्ति ले संविधान सभा पैदा गरेको हो। क्रान्ति माथि हो। नेपाल लाई संघीय गणतांत्रिक लोकतंत्र बनाएको क्रान्ति ले हो। यस्ता आधारभुत कुरामा जनमत संग्रह गर्नु पर्छ भन्ने मान्छे सन २००६, २००७ ताका चन्द्रलोक पुगेको हुनुपर्छ। यो त राप्रपा को सदस्यता लिनुपर्ने मान्छे रैछ जस्तो लाग्छ। उज्वल थापा कस्तुरी को नाइटो रंजु दर्शना तर थापाजी रवि रवि भन्दै कुदेका छन। 

कहिले पार्टी एकीकरण गरेर ठुलो हुन्छ भने कहिले पार्टी फुटाएर ठुलो हुन्छ। नेपाली AOC बन्न सक्ने रंजु दर्शना। बागमती प्रदेश मैं फोकस गरेर पनि राष्ट्रिय पार्टी बन्न सकिन्छ। 


बरु रूद्र पाण्डे को हाम्रो पार्टी सँग एकीकरण गर्नु पर्ने हो कि? 

विवेकशील ले काठमाण्डु उपत्यकामा सरकार बनाउन सक्नुपर्छ। उज्वल थापा को चेयरमैन पर्सनालिटी छ, लेड बैक टाइप को। CEO व्यक्तित्व त रंजु दर्शना को छ। पार्टी अध्यक्ष उज्वल थापा, संसदीय दलको नेता रंजु दर्शना। 

नेपालमा मतदाता सम्म पुग्ने सबैभन्दा सस्तो बाटो आज फेसबुक हो। विवेकशील वाला हरु डिजिटल नेटिव हरु हुन। प्रवासी नेपाली को जमातमा स्वतः आकर्षण हुने विवेकशील। राम्रो गर्न सक्नुपर्ने। मुद्दा समात्ने भनेको भ्रष्टाचार नै हो। 

AOC Drags Trump After He Calls Her 'Not Talented in Many Ways' | Complex

Tuesday, April 30, 2019

नेपाल जनमत पार्टी (नेजपा)

सीके राउतको जनमत पार्टी जनाधार भएको पार्टी हो। विकल्पको राजनीति गर्ने इच्छा भएका थुप्रै फॉरेन रिटर्न हरु ले त्यही क्लेम गर्न सक्ने अवस्था छैन। जनमत पार्टी एक्लै चुनाव लड़े राष्ट्रिय पार्टी बन्ने मात्र होइन देशको दोस्रो अथवा तेस्रो ठुलो पार्टी बन्ने देखिन्छ।

उज्वल थापाको विवेकशील दल छ। रविन्द्र मिश्र को साझा पार्टी छ। दर्शन रौनियार को देश बचाउ अभियान छ, M4C, Movement For Change। रूद्र पाण्डेको फेसबुक पार्टी छ हाम्रो पार्टी नाम गरेको। यी सबै देश विदेश पढ़े घुमेका मानिस हुन। तर व्यापक जनाधार भएको सीके राउत मात्र छ। भने पछि भ्रष्टाचार र आर्थिक क्रांति को मुद्दा मा एक हुन सक्नुपर्यो।

तर मधेसीलाई समानता दिलाउने कुरामा एक ठाउँ आउन सक्नुपर्छ पहिलो कदम। त्यति त गर्न सक्नुपर्यो नि।

लोकतन्त्रमा विश्वास गर्ने तर वार्तालाप पनि गर्न नसक्ने? वार्ता गर्ने कला नभएको?

मधेसीले एक व्यक्ति एक मत लोकतंत्र भन्दा बढ़ी केही पनि मागेको छैन। त्यहाँ कुरा मिले पछि भ्रष्टाचार र आर्थिक क्रांति को मुद्दा मा कुरा मिलाउन सक्नुपर्छ।

एउटै एकीकृत पार्टी चहियो। तर पार्टी को नाम हाम्रो विवेकशील साझा जनमत अभियान राख्न भएन। फ्रैंकेंस्टाइन नाम।

उपयुक्त नाम हुन्छ नेपाल जनमत पार्टी (नेजपा)  र पार्टी अध्यक्ष स्वतः सीके राउत नै हो।  पार्टी अध्यक्ष र भोलि गएर संसदीय दलको नेता। सीके ले मही माग्ने ढुङ्ग्रो लुकाउने गर्नु हुँदैन। स्पष्ट नेता अगाडि सार्न नसक्ने पार्टीले चुनाव जित्न सक्दैन। खाना नै नपस्किने रेस्टोरेंट मा कसले गएर आर्डर दिन्छ?

उज्वल थापा, रविन्द्र मिश्र, दर्शन रौनियार, रूद्र पाण्डे आदि ले आ आफ्नो "NGO" हरुलाई राजनीतिक दल बनाउने एक मात्र उपाय यही हो। र समय सीमा छ। यसरी एकीकरण नगरेर चुनावमा गएर हारे ती सबै दल समाप्त हुनेछन।

भने पछि वार्ता गर्नु पर्यो। कुरा अगाडि बढाउनु पर्यो।

यसरी एकीकरण गरे रविन्द्र मिश्र ले वानेश्वर बाट अर्को चुनाव जित्ने हो। स्वर्णिम वाग्ले हरु के खान अस्ताएको घाम काँग्रेस पार्टी मा लागिबसेको? रविन्द्र मिश्र लाई समाउने।

 एक पटक को नेपाली सधैँ को नेपाली। प्रवासका ५० लाख नेपाली ले फोन बाट वोट खसाल्न पाउनुपर्यो।












Thursday, October 12, 2017

विवेकशील, फेसबुक, प्रवास र काठमाण्डु उपत्यका



मैले भर्खर गुगल गरें। अगस्त २०१४ मा नेपालमा फेसबुक चलाउने ४ मिलियन अर्थात ४० लाख रहेछन। अप्रिल  २०१६ मा त्यो ६ मिलियन पुगेको रहेछ। २९ मिलियन को नेपाल। अहिले आएर फेसबुक चलाउने ८ मिलियन सम्म पुगेको हुन सक्ने अनुमान गर्न सकिन्छ। भने पछि penetration त impressive २५% जस्तो पो देखियो। काठमाण्डु मा मात्र त त्यो ५०% माथि हुनैपर्छ। भने पछि बाँकी रहेको कम समय लाई मध्यनजर गर्दा अबको आशा विवेकशील साझा ले फेसबुक को बाटो उपत्यका कब्ज़ा गर्न सक्ने देखिन्छ। जनतासम्म पुग्ने सबैभन्दा सस्तो बाटो शायद फेसबुक हो। पोस्टर र वीडियो बनाउन सस्तो। फेसबुक समुह हरु मुफ्तमा बन्ने हुन्छ। पोस्टर र वीडियो राम्रो बनायो र वायरल भयो भने फाइदै फाइदा।

फेसबुक मा विज्ञापन को रेट नेपालमा संसारकै सस्तो हो। बिज्ञापन बजेट पनि चाहिन्छ।

भारत पनि गन्ने हो भने जति नेपाली नेपालमा छन त्योभन्दा बढ़ी बाहिर छन। भारत गन्नु पर्छ त। भारत गन्नु पर्यो। खाड़ी देश गन्नु परयो। दक्षिण एशिया नगन्ने हो भने पनि ३०-४० लाख नेपाली प्रवासमा छन। तिनी हरु अधिकांश फेसबुक मा छन। विवेकशील ले प्रवासमा संगठन विस्तार गरेर ग्लोबल fundraising गर्न सकेको खण्डमा काठमाण्डु उपत्यका का १५ सीट ताक्ने गरी फेसबुक  भरपुर प्रयोग गर्न मिल्छ।

काठमाण्डु बाहेक पोखरा जस्ता शहरी क्षेत्र मा पनि प्रथम संभावना छ। झापा पनि हो। शायद चितवन।

फेसबुक मा पोस्टर र वीडियो भने हजारौं बनाउनु पर्ने हुन्छ। माइक्रो टार्गेटिंग का लागि।



तर फेसबुक त टेक्नोलॉजी भयो। मुख्य कुरा टेक्नोलॉजी होइन। मुख्य कुरा त सन्देश हो। सन्देश सीधा छ। नेपालमा लुटतंत्र व्याप्त छ। त्यो लुटतंत्र समाप्त नगरेसम्म नेपाल विकसित देश बन्न संभव छैन। र जनता ले भ्रष्टाचार का विरुद्ध रोष प्रकट नगरेसम्म लुटतंत्र कायम रहन्छ। राजतन्त्र समाप्त पारयौं। अब लुटतंत्र समाप्त पारौं।

एउटा त्यो हो। अर्को १० वर्ष मा काठमाण्डु भन्दै काठमाण्डु लाई विश्व स्तर को शहर बनाउने किसिमको futuristic विज़न। काठमाण्डु मेट्रो देखि, निजगढ सम्म को फ़ास्ट ट्रैक, निजगढ अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थल, आउटर रिंग रोड, मेलम्ची को पानी, १००% इलेक्ट्रिक vehicles by २०३०, काठमाण्डु मा सॉफ्टवेयर इंडस्ट्री हब, tourism, फोहर व्यवस्थापन, व्यवस्थित विकास, शहरका पुरानो भाग लाई मोटर vehicles फ्री, citywide फ्री wifi, अदि इत्यादि।

५०% महिला उम्मेदवार हुनुपर्यो। स्वस्थ सामाजिक सन्देश जान्छ।

तर चुनावी लड़ाई फेसबुक मा टुङ्गिने भने होइन। त्यसकालागि स्वयंसेवक र कार्यकर्ता घर घर पुग्नुपर्यो। Knock on the door, hand a flyer, ask a few questions.