Showing posts with label Pushpa Kamal Dahal. Show all posts
Showing posts with label Pushpa Kamal Dahal. Show all posts

Tuesday, May 24, 2022

पुष्पकमल जमीन्दार

जमीन्दार भनेको एउटा सोंच हो। त्यो पुष्पकमल दहाल मा छ। 

पुष्पकमल दहाल लाई लागिरहेको हुन्छ उ माओ हो, देउबा चाउ एन लाइ। उ चेयरमैन हो। देउबा फगत प्रधान मंत्री। अन्तिम निर्णय यदि प्रचंड ले गरिरहेको हुन्छ भने कुर्सी मा को बस्यो त्यसले के फरक पार्यो? देउबा को चुनावी प्रचारप्रसार भरतपुर मा सीमित रह्यो। पुच्छर ले कुकुर हल्लायो। 

यो तथाकथित गठबन्धन प्रचंड को एक दलीय सोंच हो। त्योभन्दा बढ़ी केही पनि होइन। बहुदल मा एकदलीय व्यवहार। 

राजनीतिक तानाशाही गर्न नपाएको। इच्छा भएको तर इच्छा पुरा नभएको। 

डेंग बुझ्दैन प्रचंड। माओ मात्र बुझ्छ। तानाशाही बुझ्छ। आर्थिक प्रगति बुझ्दैन। 

जमीन्दार भनेको भारत बाट आएको शब्द हो। जंग बहादुर राणा नमुना जमीन्दार। आफ्नो जनता लाई अत्यन्त हेप्ने तर ब्रिटिश को अत्यंत गुलामी गर्ने। त्यो हो जमीन्दार। मानसिक दासता को पराकाष्टा। माओ को मानसिक गुलामी गर कि ब्रिटिश को, के फरक पर्छ? 



Friday, May 20, 2022

एउटा गोहिया देउबा लाई, एउटा प्रचंड, ओली, एउटा झाले, महन्थ

चितवन राष्ट्रिय निकुञ्ज मा एउटा एउटा गोहिया बनाइदिनुपर्ने भो। एउटा गोहिया देउबा लाई, एउटा गोहिया ओली लाई, एउटा गोहिया प्रचण्ड कामरेड लाई, एउटा गोहिया माधव, एउटा झाले, एउटा महन्थ ठाकुर। अरु त अरु अब त गगन कै उमेर ढ़लिसक्यो। युवा हुँदा युवा नेता अब के को युवा नेता? वन पस्ने बेला भयो कामरेड। 

किशोर नेपाल लाई चाहिं नारायणी को गोही। को कस्को लंच बन्ने दुई ले छलफल गरुन। पेट पस्ने बेला भयो वृद्ध नेपाल। नाम फेरेर पेट पस्ने। 







Wednesday, April 20, 2022

बेलुर्रा प्रधान मंत्री एखुन टा

देउबा बेलुर्रा
ओली बेलुर्रा 
पुष्पकमल 
माधव 
झारलझुरळ झल 
बबुवा राम 
सब बेलुर्रा 

कांग्रेस पार्टी के भितर गठबन्धने नइ 
पार्टी पार्टी के बीच कइसन गठबन्धन?

९५% जनता के चिन्ता न 
१% जमीन के चिन्ता? 
उ कइसन "राष्ट्रवाद?" 
कोन लिपुलेक? 

आर्थिक क्रान्ति कहलक 
सब अपन अपन आर्थिक क्रान्ति क लेलक 
इ कइसन नेतगिरी? 

बैलट पर मारि मारि भगाउ सबके 
अबिके बार सिर्फ और सिर्फ 
हॉर्न छाप 




Tuesday, August 31, 2021

प्रचण्ड: अनावश्यक मान्छे

नेपाल मा गणतंत्र ज्ञानेन्द्र को कारण ले आएको हो। क्रेडिट प्रचण्ड लिने गर्छन। 

नेपाल मा संघीयता मधेसी क्रांति को देन हो। संघीयता त माओवादी को सोंच नै होइन। तिब्बत को जस्तो नक्शा कोरेका। कर्णाली प्रदेश मा मंत्री को हुने म निर्णय गर्छु भनेर ओली ले भने जस्तो। जब मधेस मा क्रांति को बिगुल फुकियो माओ पार्टी ले हथियारधारी कार्यकर्ता को जत्था पठाएको आंदोलन दबाउन। मधेसी क्रांति को प्रथम शहीद नेपाल प्रहरी अथवा नेपाल सेना ले गोली चलाएको होइन पुष्प कमल पार्टी ले मारेको। कामरेड लाई लाग्छ मधेस नेपाल को सिंजिआंग (xinjiang) हो। 

श्री ५ ज्ञानेन्द्र गए। श्री ६ पार्टी अध्यक्ष पुष्प कमल बाँकी छन। नाम मैं रिडण्डेंसी (redundancy) भएको मान्छे। 

चीन मा "महान सांस्कृतिक क्रांति" पछि के भयो कामरेड पुष्प लाई अत्तोपत्तो छैन। अरु ले टाइम मशीन को कल्पना गर्छन वर्तमान बाट विगत अथवा भविष्य सम्म पुग्न। कामरेड पुष्प लाई टाइम मशीन चाहिएको त्यो तथाकथित महान सांस्कृतिक क्रांति बाट आज सम्म आइपुग्न। त्यो यति महान क्रांति थियो चीन मा त्यस बारे गफ पनि गर्न पाइँदैन। 

कामरेड पुष्प को गिरिजा सँग वार्ता हुनु भन्दा अगाडि धीरेन्द्र सँग वार्ता भएको। शाह वंश मा त्योभन्दा कुपुत्र अर्को जनमेन। त्यो पुष्प कमल गणतंत्रवादी? धीरेन्द्र सँग गफ गरेको मिलेर राजनीतिक पार्टी हरु लाई तह लगाऊँ भनेर। कामरेड को रणनीति। 

कसै लाई मम मन पर्छ कसै लाई चाउमीन। नास्तिकता भनेको त्यस्तो होइन। ईश्वर छ भन्ने कुरा को ज्ञान नहुनु भनेको बरु आकाश मा सुर्य चन्द्र नदेख्ने बुझ्न सकिन्छ। त्यो सुर्य चन्द्र सृष्टि गर्ने बारे कामरेड लाई अत्तोपत्तो भएन। नेपाल जस्तो धार्मिक देश को प्रधान मंत्री बनने अझै इच्छा जाहेर गरेका कामरेड। 


नास्तिकता भनेको घातक कुरा हो। कामरेड प्रचंड लाई सरासर झूठ बोल्न लगाउने त्यही नास्तिकता ले हो। मान्छे मरेको अत्तोपत्तो नहुनु। नरसंहार लाई व्यापार ठान्ने बनाउने नास्तिकता ले हो। 


१० वर्ष को गृहयुद्ध मच्चाउँदा आठ वर्ष दिल्ली बसेका। टाइम टाइम मा फोटो खिचाउन भने आइपुग्ने। उत्तरी सीमाना मा चीन ले हडपेको ८४ हेक्टर जग्गा के त्यो भुमि सुधार हो? त्यस बारे बोल्न पाइँदैन भन्छन पुष्प जी। बेइजिंग होइन भने कमसेकम सिंगापुर पुगेर आतंक मच्चाउनु पर्ने थियो। दिल्ली गएर किन बसेको? बॉलीवुड फिल्म मा देखाइरहेको हुन्छ। आतंक मच्चाउँछ मुंबई मा, मान्छे छ दिल्ली मा। दिल्ली होइन सिंगापुर मा। दिल्ली प्रचंड को सिंगापुर थियो? 

प्रथम संविधान सभा ध्वस्त पार्ने शत प्रतिशत श्रेय प्रचंड लाई जान्छ। होइन भने देश ले प्रगतिशील संविधान दुई वर्ष मा पाइसक्ने। 

अप्रिल २००६ मा भयो क्रांति। १९ दिन मा १९ जना शहीद भए। त्यो १९ जना शहीद हुनु अगाडि नै ज्ञानेंद्र वापस पिंजरा मा गएको भए ज्ञानेंद्र एलिज़ाबेथ। क्रांति पछि पनि गिरिजा ले त बेबी किंग बेबी किंग भन्दै थिए। 

म त्यस विषय मा निरपेक्ष।  तर मलाई आज ज्ञानेंद्र मिस भएको छैन। (पारस त मिस गर्न नै पर्दैन, न्युज मा आइरहन्छ)कामरेड पुष्प लाई मिस भएको छ। राजा हुँदा शान त थियो। भन्छन। महिला राष्ट्रपति पचाउन बड़ा गारहो। विद्या ले प्रचंड को नाक काटी। महिला भएर। भएको ले। 

शांति प्रक्रिया को उपलब्धि प्रचंड गोंजालो हुनु परेन। होइन भने प्रचंड पथ भनेको गोनजालो पथ। गोनजालो लाई आज कसैले मंडेला भनेको छैन। (प्रचंड को स्टेट कैप्चर को चौथो प्रयास)

मान्छे मारेर गणतंत्र आउने होइन। १० वर्ष मा नभएको काम १९ दिन मा भयो। सात पार्टी ले हथियार उठाएको होइन। माओ पार्टी ले हथियार बिसाएको हो। 

प्रचंड ले मधेस कब्ज़ा गर्ने होइन। जनमत पार्टी ले चितवन कब्ज़ा गर्छ। प्रचंड गोरखा बाट लड्ने अब। बाबुराम र प्रचंड सँगै चुनाव हार्ने। 






जनमत पार्टीको केन्द्रिय सचिवालय जनकपुरमै, डा.राउतद्वारा समुदघाटन

Monday, January 02, 2012

President Or Prime Minister?

English: Sketch portrait of Pushpa Kamal Dahal...Image via WikipediaI was super engaged in 2005, 2006 and half way through 2007. I have been rather disengaged from the middle of 2008. But I just came across this article by Kanak Mani Dixit that gave me a glimpse into some of the work that is being done into the new constitution.

He seems to be opposed to the idea of a directly elected president. I have supported the idea. And I don't think my support has been an attempt to copy the American way. In America they don't elect the president through direct vote. I think Nepalis should elect their president directly, one person one vote counted nationwide. If no one person gets at least 50% of the vote there should be a runoff election within a month among the top two candidates.

A directly elected president with a four year term and a two term limit might not be such a bad idea.

(1) It will force a bipolarization of parties, only an alliance of parties could put forth a winning candidate.
(2) After victory the president would become sort of detached from the party.
(3) There would be stability.
(4) A two term president would be out of party and politics for good.
(5) There is something to be said of direct democracy. Forget electoral college. Let people vote for the presidential candidate directly. The idea has to be to vote for the person, not party. This will bring down the parties in importance. The attempt would be to forge a direct relationship between the president and the people.
(6) Don't make it a five year term, and do have term limits.

I am not sure Pushpa Kamal Dahal is a shoo-in for the job. Democracy has a way of surprising you. The Maoists would have to forge an alliance with either the Madhesi Morcha or one of the other two big parties - the Congress, or the UML - to ensure a victory for their candidate. But that coalition building is what happens in the parliament that elects a Prime Minister, does it not? Why not let that coalition building happen out in the open? For all to see?

I am for a directly elected president with a four year term and a two term limit. That president of course would be Commander In Chief of the Nepal Army.
Enhanced by Zemanta